Het Ministerie van Transport kent de Nationale Prijs voor Civiele Techniek 2025 toe aan José Luis Manzanares Japan.

De prijs, die jaarlijks wordt uitgereikt, erkent het werk van een professional in de civiele techniek. Het werk van ingenieur Dr. Manzanares Japon heeft een aanzienlijke invloed gehad op de infrastructuur en stedelijke ontwikkeling in Spanje en daarbuiten.

Het Ministerie van Transport en Duurzame Mobiliteit heeft de Nationale Prijs voor Civiele Techniek 2025 toegekend aan José Luis Manzanares Japón, PhD in Civiele Techniek, "als erkenning voor zijn uitgebreide en buitengewone professionele carrière op het gebied van water- en bouwkunde."

De jury voor deze prijs, onder voorzitterschap van de staatssecretaris van Transport en Duurzame Mobiliteit, José Antonio Santano, heeft besloten deze prijs toe te kennen aan Manzanares Japón vanwege de "uitzonderlijke kwaliteiten en omstandigheden" die zijn professionele carrière kenmerken. José Luis Manzanares Japón heeft een professionele carrière die meer dan vijf decennia omspant en zijn werk heeft een aanzienlijke invloed gehad op de infrastructuur en stedelijke ontwikkeling in Spanje en daarbuiten.

De jury benadrukte dat de ingenieur "zijn technische vaardigheden op meesterlijke wijze heeft gecombineerd met zijn zakelijke, academische en humanistische zelf, en daarmee een exemplarisch voorbeeld is van hoe techniek het technische niveau kan overstijgen en een drijvende kracht kan worden van ontwikkeling, innovatie en maatschappelijke reflectie."

Hij studeerde in 1964 af aan de Faculteit Civiele Techniek van de Polytechnische Universiteit van Madrid (UPM) en promoveerde in 1973. Als technicus heeft hij talloze bouwwerken ontworpen die elegantie en functionaliteit combineren. Hij creëerde wat hij "epische bouwwerken" noemt, met een aanpak die erop gericht is het werk te integreren in het lokale landschap en de cultuur. Zijn unieke bruggen zijn opmerkelijk: El Cachorro (Sevilla), Abbas Ibn Firnas (Córdoba) en El Guardián del Castillo (Alcalá de Guadaira), om er maar een paar te noemen.

Zijn werk richt zich ook op de integratie van de natuurlijke en stedelijke omgeving, waarbij hij streeft naar een ontwerp dat collectieve ruimtes humaniseert. In deze context heeft hij projecten geleid die de kwaliteit van het leven in steden verbeteren.

Zijn werk heeft ook een belangrijke rol gespeeld bij de modernisering en verbetering van de waterinfrastructuur. Hij was een pionier in het ontwerp en de bouw van dammen en kanalen en heeft bijgedragen aan het waterbeheer in Spanje. Op het gebied van stedelijke watervoorziening en sanitatie heeft hij wiskundige modellen en afstandsbedieningstechnieken geïntroduceerd in netwerkbeheer.

Zijn betrokkenheid bij toegepaste kennis komt ook tot uiting in zijn rol als voorzitter van de AYESA Foundation en promotor van het Center for New Water Technologies (CENTA), een nationaal onderzoekscentrum van waaruit hij ook verschillende R&D-projecten heeft geleid.

Zijn ervaring is ook van cruciaal belang geweest bij de planning van grote infrastructuurprojecten op het gebied van transport. Hij was verantwoordelijk voor het ontwerp van meer dan 2.000 kilometer aan snelwegen en droeg bij aan de modernisering van het spoorvervoer in Spanje.

Naast zijn professionele werk heeft Manzanares Japón een solide academische carrière opgebouwd. Sinds 1975 is hij hoogleraar en docent Structuren aan de Faculteit Architectuur van Sevilla, waar hij doctoraatscursussen geeft en seminars leidt. Hij heeft ook nationale cursussen over bruggen en waterbouwkundige netwerken gegeven, waarmee hij heeft bijgedragen aan de opleiding van beginnende architecten en ingenieurs. Hij is tevens lid van de Koninklijke Academie voor Wetenschappen van Sevilla.

Als humanist is hij auteur van talloze boeken en artikelen in vaktijdschriften en geeft hij regelmatig lezingen. Zijn werk varieert van hydraulische simulaties tot structurele analyses en reflecties op techniek in de maatschappij.

Gedurende zijn carrière heeft hij talloze onderscheidingen en prijzen ontvangen als erkenning voor zijn werk in de techniek en als weerspiegeling van zijn toewijding aan uitmuntendheid en innovatie. Voorbeelden hiervan zijn de Medal of Honor van het College of Civil Engineers, de Eduardo Torroja Award for Structural Innovation en de Medal of the City of Seville.

De Nationale Prijs voor Civiele Techniek wordt jaarlijks toegekend door het Ministerie van Transport en Duurzame Mobiliteit, overeenkomstig het besluit van 3 augustus 2001, als beloning en erkenning voor werk dat voornamelijk in Spanje is verricht door een professional die werkzaam is in de civiele techniek. Sinds dat jaar zijn er eenentwintig prijzen uitgereikt aan evenzoveel professionals met een erkende reputatie in dit vakgebied.

Om de prijs toe te kennen, worden de verdiensten van de kandidaten beoordeeld aan de hand van objectieve criteria, waarbij rekening wordt gehouden met de sociale, economische, esthetische en technologische impact van hun werk. De prijs bestaat uit een diploma en een geldbedrag van € 31.470, ten laste van de Algemene Rijksbegroting 2025.

Het Centrum voor Studies en Experimenten van Openbare Werken (CEDEX), dat valt onder het Ministerie van Transport en Duurzame Mobiliteit, is verantwoordelijk voor de promotie en het beheer van de taken die verband houden met de toekenning van deze prijs.