De boze Margaret
Sommige mensen reageerden gisteren op La Feria met: "Ja, de president heeft het mis over de marsen tegen medicijntekorten, maar waarvoor heeft Margarita Zavala nodig om het protest te bezoedelen?"
Stukje bij beetje.
Het tekort aan medische zorg was een van de meest dwaze en onverantwoordelijke fouten van AMLO. Zeven jaar en miljarden pesos later zitten we gevangen in een duivelse dynamiek die vooral de allerarmsten treft. Het recente rapport ENIGH (National Institute of Health) onthulde dat de eigen bijdrage aan de gezondheidszorg tussen 2018 en 2024 met (slechts) 41% is gestegen. De strijd tegen farmaceutische kartels ging ten koste van de armen. AMLO wilde een einde maken aan die belangen en gaf ze uiteindelijk uit handen aan patiënten die dringend medicijnen nodig hadden.
De veroorzakers van de tekorten, de meest zichtbare, zijn beloond met nieuwe functies en zelfs beurzen in het buitenland door Claudia Sheinbaum, die zich als gouverneur van de hoofdstad onderscheidde door andere plannen te bedenken dan die van Gatell. Een grote ironie.
De nieuwe regering hanteert het principe om geen tijd te verspillen aan terugkijken en streeft ernaar zo snel mogelijk een enigszins functioneel systeem te herstellen. De benoeming van Eduardo Clark is in dat opzicht een succes, maar hij is niet de superman die alles in een paar maanden kan oplossen.
Want het aanschaffen van medicijnen en apparatuur is geen sinecure: aankopen zijn afhankelijk van wereldwijde en lokale factoren, van processen die niet versneld kunnen worden, zelfs niet als de president dat zegt. En al helemaal niet als je een schuld van miljarden pesos van AMLO aan die sector hebt geërfd.
Gezien de openheid van onderminister Clark tegenover de industrie, en zelfs tegenover organisaties zoals Red Nose, de organisator van de weekendprotesten, zou het goed zijn om een pluralistische controlegroep op te richten. Ze hoeven me niet te bestrijden, maar sektarisme helpt niet.
Het is bekend dat de overheid op volle toeren werkt om de cyclus van tekorten te doorbreken. Dit betekent dat er een dynamiek moet worden doorbroken die, hoewel het moeilijk is om dat publiekelijk te zeggen, momenteel vertragingen met zich meebrengt die, als alles goed gaat, niet jaarlijks hoeven te gebeuren. Hopelijk.
Dit heeft er echter toe geleid dat de overheid fouten heeft gemaakt, allereerst bij het berekenen van de tijd. Het heet een leercurve, en als het goed wordt benut, zal iedereen er profijt van hebben. Maar het brengt wel kosten met zich mee.
Bijvoorbeeld het dichten van bureaucratische mazen in de wet waardoor medicijnen in een federaal magazijn liggen, terwijl een gouverneur er toch in slaagt om, onder het mom van "vertraging", "paniekaankopen" te doen (uiteraard met een commissie). Corruptie in de sector speelt zich niet alleen af in de private sector, beste vrienden.
De president moet deze Gordiaanse knoop wel zat zijn. De protesten die ze tijdens verschillende reizen heeft gehoord, worden niet door tegenstanders gevoerd: naast het tekort bevinden overheidsmedewerkers in de gezondheidszorg zich in zeer precaire situaties. Stel je nu eens de vermoeidheid voor van degenen die geen medicijnen krijgen.
De ochtendpersconferenties worden in ieder geval gerechtvaardigd door de educatieve intentie van een technisch president.
Het is begrijpelijk dat Claudia, wellicht om juridische redenen, het tekort niet publiekelijk kan accepteren, maar de oplossing ligt in het transparant maken van processen, doelen en obstakels, niet in het kleineren van degenen die de realiteit eisen.
In al het bovenstaande verdient Margarita Zavala geen enkele aandacht. Het PAN-lid heeft geen enkele rol gespeeld in de tekorten (afgezien van een zeer handige hypocrisie kan de regering van 2006-2012 nu de schuld krijgen van wat er tussen 2018 en 2024 verergerde, laat staan van de protesten eromheen).
Ik weet niet of Zavala's deelname aan een mars afgelopen zondag voortkwam uit opportunisme, een gebrek aan begrip voor wat het "zou oproepen bij de president en haar beweging", of uit oprechte betrokkenheid bij de zaak. De tijd zal het leren.
Maar nu gebeurt het dat degenen die altijd het recht om te demonstreren hebben opgeëist, moeten beslissen wie dat wel en niet mag doen. Of dat sommigen hun rechten moeten inperken om de president geen excuus te geven, die op het punt staat haar eerste persconferentie te geven zonder verslag te kunnen doen van de oplossing van het medicijntekort.
Hoe toepasselijk voor de regering dat de "kwaadaardige" Margarita op het idee kwam om een protest bij te wonen. Wat zouden de president en haar medeactivisten hebben gezegd als er alleen "pure" burgers waren geweest? Dat er niet zoveel waren? Dat het staatsgreepplegers waren? Dat Morena andere ideeën had? Of dat ze die niet zagen of hoorden?
Ah, maar als het Margarita was, dan was het dat. Het tekort aan artsen is te wijten aan de oppositie.
informador
