De laatste druppel voor de Duitse democratie: Merz' meedogenloze aanpak van de sociaaldemocraten

Merz, 69, een levendige maar onverbiddelijke figuur, zegt dat hij wil regeren voor iedereen die goed nadenkt en gezond verstand heeft. "Links is weg [verwijzend naar de rood-groene regering van Olaf Scholz], er is geen linkse meerderheid meer, en ook geen linkse politiek." Friedrich Merz, de volgende bondskanselier, zou er goed aan doen om zijn conservatieve profiel te benadrukken, dat hij rechts is en dat hij de ultra's in het nauw zal drijven. Merz leidt democratische verschuiving naar rechts; maar hij maakte duidelijk dat hij geen “nieuwe sheriff in de stad” is, zoals de Amerikaanse vicepresident JD Vance Trump heeft omschreven.

De verkiezingen van zondag werden gekenmerkt door de overwinning van de CDU/CSU (Christelijk Democratische Unie en Christelijk Sociale Unie), die 28,5% van de stemmen haalde, en door de opkomst van de extreemrechtse Alternative für Deutschland (AfD), die haar resultaat verdubbelde (20,8%, vergeleken met 10,4% in 2021), maar het democratische evenwicht niet verstoorde.

Merz zal samen met de sociaaldemocraten regeren in een tijd van vele uitdagingen . Het onvermijdelijke: je hebt geld nodig. Maar om grotere begrotingen goed te keuren of de schuldenrem te hervormen, zal hij de grondwet met een tweederde meerderheid moeten wijzigen. En die meerderheid zal hij in de Bondsdag niet hebben (extreem rechts en links zouden daartegen zijn). Dat zou met het huidige parlement kunnen gebeuren, vóórdat de zittingsperiode op 24 maart afloopt. De spanning is te snijden: in 2029 staat de democratie ter discussie, waarschuwt de Beierse president Markus Söder, een christensocialist en partner van Merz. De driepartijencoalitie van Scholz viel uiteen omdat ze haar toekomstige investeringen niet kon financieren. De liberalen en de twee partijen van de Unie weigerden hem de hervorming van de schuldenrem, die verankerd is in de Grondwet, toe te staan. Het is ongelooflijk hoe snel Merz van mening is veranderd.

Recessie, politieke instabiliteit, perceptie van sociale onrechtvaardigheid… Dit is niet het Duitsland van consensus en welzijn. De crisis en het onvermogen om te manoeuvreren (door gebrek aan geld) zorgden voor een breuk in de driepartijenregering van Scholz. Bij de vervroegde verkiezingen van zondag steunden de Duitsers de conservatieven in de Unie, maar ze uitten ook hun ongenoegen door aan beide uitersten te stemmen: 20,8 procent voor Alternative für Deutschland, 8,8 procent voor Die Linke en 4,97 procent voor Sahra Wagenknechts populistische linkse alliantie BSW. Een waanzinnige 35%.

Wat verontrustend is, is dat de CDU/CSU wordt gevolgd door een extreemrechtse groep die wordt geleid door een steeds brutalere en opstandigere Alice Weidel. De AfD heeft haar resultaat van 2021 verdubbeld en zal proberen het democratische centrum van de volgende coalitie te verpulveren en in 2029 de grootste macht te worden. Terwijl de traditionele partijen krimpen, zetten ze een brandmuur op om een ​​coalitie met de AfD, die als gedeeltelijk extreemrechts wordt omschreven, te voorkomen.

Als reactie hierop heeft Weidel vurige pijlen afgevuurd op Merz, die hij ervan beschuldigt ‘de asielbeleidsargumenten van de AfD te kopiëren; maar ze kunnen ze niet uitvoeren vanwege hun toekomstige coalitie met de sociaaldemocraten.” En dat is de sleutel voor de volgende regering: de onverbiddelijke Merz, tot nu toe stug in zijn anti-immigratie- en anti-schuldplannen, zal regeren met de sociaaldemocraten, die hem met beide benen op de grond zullen zetten. In het migratiebeleid kunnen de Europese regels niet worden genegeerd; En op fiscaal gebied zal het land de schuldenrem moeten hervormen (het jaarlijkse tekort mag niet meer dan 0,35% van het BBP bedragen), wil het economisch vooruitgaan en investeren en de toekomst van zijn industrie en de Europese defensie financieren. Concessies zijn onderdeel van de Duitse democratie. De enige keer dat de Unie in Berlijn een absolute meerderheid behaalde, was in 1957, onder Konrad Adenauer.

Dit zijn de eerste verkiezingen sinds de Russische agressie en de Trump-factor. Met enorme gevolgen voor Duitsland; ook omdat we meer geld aan defensie moeten uitgeven. Hoewel buitenlands beleid geen belangrijk thema was bij deze verkiezingen, speelde de oorlog wel een rol bij het uiteenvallen van de coalitie. Uit elkaar voor geld. En geld zal de koers van de volgende regering bepalen.

Weinig economie

Scholz heeft het heel moeilijk gehad, maar voor Merz zal het ook niet anders zijn. De volgende bondskanselier wilde zich concentreren op de economie; Maar tijdens de verkiezingscampagne werd nauwelijks over de economie gesproken. Er werd over emigratie gesproken. Nu Trump Europa wurgt, is het duidelijk dat Merz niet alleen de sociale zekerheid (het zogenaamde geld van de burgers) zal hervormen en de controle op de toestroom van vluchtelingen zal verscherpen. Merz, die haar politieke carrière begon in het Europees Parlement, bekritiseerde Scholz vanwege zijn gebrek aan invloed in de EU en waarschuwde dat zij het Trumpisme met gezag en vastberadenheid zal bestrijden.

Duitsland heeft meer financiële ruimte nodig om meer overheidsinvesteringen in infrastructuur mogelijk te maken, de energieprijzen te verlagen, de wapenindustrie te stimuleren en te investeren in de technologieën van de toekomst. De meerderheid van de bevolking wil een koerswijziging in het economische en immigratiebeleid. “Als we dat niet doen, zullen de populisten in 2029 triomferen”, waarschuwt Merz. De realiteit is dat extreemrechts in omvang verdubbelt; De sociaaldemocraten (SPD) storten in, met 16,4%, hun slechtste resultaat sinds hun oprichting in 1890; De Groenen verloren ook, van 14,7% naar de huidige 11,6%. Links consolideert. De liberalen (FDP) en de populisten van de BSW halen de 5% niet en vallen buiten de boot. De nieuwe regering zal een verschuiving naar rechts betekenen en zal ook een historische verantwoordelijkheid op zich nemen: het centrum verenigen om de opkomst van extreemrechts te stoppen.

Het land is gepolariseerd door één enkele kwestie: emigratie. Dit heeft geleid tot mobilisatie en een hoog percentage deelname. In plaats van zich te concentreren op hun specifieke politieke argumenten, lieten de partijen zich meeslepen door de migratie-uitdaging, in navolging van de AfD, die de nadruk legde op kwesties van burgeronzekerheid en sociale rechtvaardigheid (“is het de moeite waard om te werken als veel emigranten erin slagen om in Duitsland te leven zonder dat te doen?”). Niet alleen profiteerden de partijen van proteststemmen, maar ook van overtuigde stemmen. Er zal dus nog lang een AfD blijven bestaan. En Duitsland zal zijn structurele problemen niet kunnen oplossen door op één knop te drukken.

Toch beschouwen de meesten Weidels beschuldiging uit januari 2017 dat Hitler een communist was en dat hij het met Musk eens was dat Duitsland moest stoppen met het oprakelen van het verleden nog steeds als een schandaal. Weidel: “Het grootste succes (…) was Hitler te brandmerken als een rechts-conservatief. (…) Hij was geen conservatief. Hij was een socialist en communist.” Op 25 januari sprak Musk op het AfD-congres om zijn steun aan Weidel uit te spreken. Een paar dagen eerder had hij zichzelf op Trumps presidentiële feest gevierd met een nazistisch gebaar.

De Beierse christensocialisten, die samen met Merz gaan regeren, hebben aangekondigd dat de eerste maatregel van de volgende regering zal zijn om mensen die geen recht hebben om Duitsland binnen te komen, aan de grenzen te weren. Ze beloven de asielprocedure te versnellen, meer landen als veilig te erkennen en vluchtelingen terug te sturen naar Syrië en Afghanistan. Degenen die wachten om terug te keren naar hun land, krijgen het absolute minimum: een bed, brood en zeep. Ook pleiten zij voor een wijziging van de Europese wetgeving, zodat asielaanvragen in derde landen worden afgehandeld, waar de asielzoeker kan blijven als het recht op asiel wordt bevestigd. Söder prijst Merz omdat hij de ‘wet en orde’ heeft hersteld en een ‘harde lijn’ heeft aangenomen.

Merz belooft competentie en gezag. “Duitsland kan alleen serieus worden genomen als het zijn eigen belangen net zo duidelijk verdedigt als de VS dat doet met de EU.” Verdediging kost geld. En Merz zal met de realiteit moeten omgaan… en met de rem op de schulden. Zijn nieuwe regering zal met Pasen vastzitten.