Bedrijfseigenaren accepteren wijzigingen in de nacht- en zondagtoeslagen onder de arbeidswetgeving: dit is hun voorstel

Twee maanden nadat het wetsvoorstel voor arbeidswetgeving werd verworpen, wordt het deze week opnieuw in het Congres besproken. Het wetsvoorstel wil formele werknemers meer voordelen bieden maar de kosten voor bedrijven verhogen.

In een interview met EL TIEMPO stelt Bruce Mac Master, voorzitter van de Nationale Vereniging van Ondernemers van Colombia (Andi), voor om een ​​overeenkomst te sluiten over de meest gevoelige kwesties, zoals de toeslagen voor nachtdiensten, zondagsdiensten en feestdagen.

Hij benadrukt dat ze bereid zijn deze kosten op zich te nemen en "een immense inspanning" te leveren, gezien de moeilijke situatie waarin het land zich bevindt. Hij pleit echter voor een speciaal regime voor kleine bedrijven en voor het geleidelijk doorvoeren van veranderingen.

Zijn terugkeer in het Congres is goed nieuws. Ten eerste omdat dit het scenario is waarin dit soort beslissingen genomen kunnen worden. Ten tweede omdat het een kans is om terug te keren naar het laatste voorstel dat we aan de regering hebben gedaan, namelijk om met elkaar om de tafel te gaan zitten en overeenstemming te bereiken over een hervorming. Het laatste gesprek dat we hadden met de minister van Arbeid (Antonio Sanguino) vond plaats een paar dagen voordat er in de Zevende Commissie van de Senaat over het wetsvoorstel werd gestemd. We hadden voorgesteld om samen om de tafel te gaan zitten om de kwestie te bespreken. De regering gaf echter aan geen interesse te hebben en kondigde de volgende dag aan een referendum te willen organiseren. Ik denk dat het een kans is om terug te keren naar dat moment in het gesprek.

Nee, sterker nog, wij vroegen altijd om instemming. Daarom zijn we zelfs zo ver gegaan om een ​​klacht in te dienen bij de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) en te eisen dat de regering de driepartijenmechanismen in werking stelt. De komst van de nieuwe minister gaf ons veel hoop, omdat hij in de gesprekken die we met hem voerden, erg open leek. Het gesprek met minister Gloria Inés Ramírez was altijd heel complex, omdat er heel weinig ruimte was voor onderhandeling.

Wat wij willen is dat het Congres en de regering bereid zijn de hervorming door te voeren. Het is waar dat we sterke conclusies hebben getrokken uit het gebrek aan beslissingen over werkloosheid en informaliteit. Wij hebben echter begrip voor de huidige situatie en vinden dat we ons volgende week moeten richten op de meest gevoelige kwesties, zoals de nacht- en zondagtoeslagen. Een mogelijke manier om snel concrete resultaten te boeken, is door te focussen op de kwesties die in het ontwerpreferendum aan de orde komen.

Ja, hoewel we ons bewust zijn van de enorme kosten die veel bedrijven momenteel zouden moeten maken met andere problemen met belastingen en energierekeningen. De omstandigheden zijn niet gunstig en de economie groeit niet hard. Wij hebben een concreet voorstel: een uitzonderingsregeling voor micro- en kleine bedrijven en voor de horeca, de detailhandel en de beveiligingssector, die het zwaarst getroffen zouden worden. Ook zou er een onderscheid gemaakt moeten worden tussen feestdagen en zondagen. Vanaf 2027 zou alles geleidelijk moeten worden ingevoerd, aangezien er momenteel gewerkt wordt aan de verkorting van de arbeidsduur. Dit jaar hebben we 46 uur, en in juli gaan we terug naar 44. Ik roep werkgevers op om zich bij ons aan te sluiten in deze beslissing, wetende dat veel organisaties een enorme inspanning zullen moeten leveren.

Ik denk dat het voor bedrijven veel geld zal kosten om deze maatregelen te nemen, maar het is wel zo dat ze altijd een belangrijke rol hebben gespeeld in de ontwikkeling en dat ze dat ook willen blijven. Wij zijn bereid die inspanning te leveren met de toezegging dat het land als geheel snel op zoek gaat naar mechanismen waarmee wij onze concurrentiekracht kunnen behouden. Het is een oproep om de productieve sector daadwerkelijk te beschouwen als de belangrijkste speler in de economie, naast werknemers, en deze niet permanent aan te vallen of te stigmatiseren. Op dit moment, in de nationale en internationale realiteit, en in het belang van het verminderen van de polarisatie en spanningen die we ervaren, zoals deze week in het Congres gebeurde, zou ik zeggen: ja, dit is een uitnodiging aan leiders van bedrijven om met generositeit en nationale geest te handelen en die inspanning te leveren om zich aan het land te binden.

Ik denk dat er gelukkig een aantal punten over collectieve rechten zijn ingetrokken. Deze hebben ongetwijfeld tot grote vertekeningen geleid bij zakenlieden. Bovendien zijn er nog steeds onduidelijkheden over de voorwaarden waaronder arbeidsovereenkomsten kunnen worden beëindigd, waardoor bedrijven weinig flexibiliteit hebben. Ik zou ook willen zeggen dat collectieve overeenkomsten ontzettend nuttig zijn voor werknemers om met werkgevers te kunnen praten, en dat we de kwestie van SENA-leerlingen met speciale contracten moeten aanpakken om de aanwerving van jongeren te stimuleren. Anders worden we zo streng dat we al die mogelijkheden feitelijk uitsluiten.

Wij zijn van mening dat dit tot in detail moet worden onderzocht om ervoor te zorgen dat zij zo goed mogelijk worden beloond en dat er geen belemmeringen voor werkgevers ontstaan. We moeten een manier vinden waarop bedrijven het aannemen van leerlingen altijd als de natuurlijke optie beschouwen. En we moeten proberen een contract te sluiten waarin werkgevers altijd voorrang kunnen geven aan het aannemen van deze jongeren, zodat er geen averechts effect ontstaat.

Het afgelopen jaar zagen we een aanzienlijke impact, met mogelijk bijna een half miljoen verloren banen. We zouden ontzettend veel werk moeten verzetten om deze impact goed te kunnen monitoren. Als we ons op dit werk concentreren, bereiken we iets wat de consultatie niet heeft kunnen bereiken: we kunnen op zeer korte termijn echte, concrete beslissingen nemen.

Dit is waar wij sterk op hebben aangedrongen. Het zal lastig zijn om dit nu op te nemen, onder andere omdat het nog niet eerder in de Kamer is besproken. Wat we moeten doen, is een brede nationale overeenkomst bereiken om deze problemen aan te pakken en begrijpen en erkennen dat dit het grootste arbeidsprobleem van het land is. Zes op de tien werknemers werken in informele arbeidsomstandigheden. Colombia schiet tekort als het gaat om brede formalisering.

De groei van 2,7 procent is beter dan het vorige cijfer van 0,3 procent; Toch is de toename nog steeds beperkt en zijn er een aantal achterblijvende sectoren die een impuls zouden moeten krijgen. Houd er rekening mee dat de Heilige Week dit jaar in april viel. We zullen de gevolgen daarvan zien. En het opmerkelijke is dat dit resultaat gepaard gaat met de grote zegen van de koffiehausse die we momenteel meemaken. Niet alleen de export is gegroeid, maar ook de vraag. De economie draait op de meer dan 550.000 families die koffie verbouwen. Alleen al deze sector groeide met 31 procent. Zonder die gegevens zouden we een slecht imago hebben gehad. Gelukkig was de koffiesector goed voorbereid om te profiteren van de hausse en functioneerde het institutionele kader goed. Gelukkig zijn alle geplande vernieuwings- en bemestingsprogramma’s uitgevoerd, want een aantal jaar geleden was dit nog onzeker. Gelukkig werd de Nationale Federatie van Koffietelers sterker en wist hoe te reageren.

Colombia moet echt een heldere strategie hebben, niet alleen ideologisch maar ook productief en commercieel, die bepaalt welke markten we kunnen bereiken, hoe we dat doen en welke economieën bereid zijn onze producten te kopen. Wij hebben dit niet alleen van deze regering gevraagd, maar ook van de vorige. Gezien de internationale ontwikkelingen moet de strategie rekening houden met de huidige dynamiek op de wereldmarkt. Daarbij moeten we in gedachten houden dat de Verenigde Staten onze grootste markt is. We exporteren er bijna 30 procent van onze producten naartoe en we kunnen er een aanzienlijk deel van de geproduceerde goederen met industriële inhoud en toegevoegde waarde naartoe exporteren. Het is niet de moeite waard om die relatie op het spel te zetten.

Er zullen mensen zijn die zeggen dat we de mogelijkheid hebben, en ik geloof dat er onderzoek gedaan moet worden. Maar het verkennen van de markt is één ding, het creëren van potentiële provocaties voor onze belangrijkste bondgenoten is iets heel anders. Ik denk dat we een onnodige fout maken, die ons uiteindelijk veel geld kan kosten. We hebben al gezien dat de Verenigde Staten de eerste reacties lieten zien, iets waar we op de een of andere manier voor gewaarschuwd hadden. Wij moeten ervoor zorgen dat onze belangrijkste handelspartner zich prettig bij ons voelt, zodat de wisselkoers steeds gunstiger wordt.

Wij hebben het altijd als een grote diplomatieke en strategische fout beschouwd om te proberen een markt te openen die voor ons niet openstond. We weten allemaal dat China onze industriële producten niet gaat kopen. Momenteel koopt het bedrijf voedsel uit Brazilië en vooral koper uit Chili. De intenties die zij hebben om ons te kopen, zijn niet indrukwekkend. We dachten dat we ze rijst en uien konden verkopen, maar de waarheid is dat we allemaal weten dat de Colombiaanse rijstproductie niet toereikend is om het product in grote hoeveelheden naar China te exporteren. Bovendien is het onwaarschijnlijk dat uien een belangrijk aandeel hebben in het totale exportportfolio. Ik denk dat we op het gebied van internationale handel een groot verlies lijden. Ik zie daar niet veel mogelijkheden.

Wij hebben de afgevaardigde voor Latijns-Amerika verzocht een manier te vinden om dit tarief te verlagen. Het brengt ons namelijk een enorm nadeel ten opzichte van landen als bijvoorbeeld Mexico. We moeten er ongetwijfeld naar streven om het risico te verminderen, maar om dat te bereiken, moeten we maatregelen nemen waarmee we het vertrouwen tussen de twee economieën kunnen opbouwen.