Silvestre Dangond en Juancho de la Espriella kleedden Valledupar in het rood: hun tour begon in de stad Vallenato.

De straten van Valledupar veranderden in een feest met de komst van Silvestre Dangond en Juancho De la Espriella, twee van de meest geliefde vallenato-artiesten. Dit markeert de officiële terugkeer naar het podium van dit duo, dat onlangs hun nieuwe album, El Último Baile, uitbracht.

Gisteren, 29 mei, vond in de stad waar dit muziekgenre is ontstaan, een Silvestrist-karavaan plaats. Deze karavaan legde 2,7 kilometer af en trok van het El Viajero-park naar de Glorieta de La Pilonera Mayor. Tijdens deze tournee trokken honderden fans, gekleed in het rood, door de straten van de hoofdstad van Vallenato om Silvestre en Juancho te begeleiden op een tour vol muziek, emoties, vlaggen en gejuich. Het was een enorme daad van liefde die de diepe band tussen de artiest en zijn publiek bevestigde en de culturele impact van zijn carrière aantoonde.

Dit evenement omvat drie opeenvolgende avonden met uitverkochte concerten in het Parque de la Leyenda Vallenata, waar bezoekers een ongekende muzikale ervaring kunnen beleven. De show combineert de grootste hits uit het verleden met nieuwe nummers van het album El Último Baile, dat met nummers als Volvamos a Ser Novios, Torcida en El Malcria'o nu al de digitale trend zet.

De hele stad is voor de gelegenheid getransformeerd, met verlichte rotondes met gigantische accordeons, spandoeken met festivalthema en een levendige sfeer die de lokale handel en het toerisme een boost geeft. Daarnaast tekende Silvestre een overeenkomst met het burgemeesterskantoor van Valledupar om de muzikale opvoeding van kinderen en jongeren uit de sociale klassen 1, 2 en 3 te versterken, waarmee hij zijn toewijding aan de erfenis van vallenato opnieuw bevestigde.

Dit festival is het startpunt voor El Último Baile – La Gira, een ambitieuze reeks stadionconcerten die zal toeren langs grote steden in Colombia, waaronder:

In Bogotá werd, nadat de eerste show in het El Campín-stadion in recordtijd was uitverkocht, een tweede datum aangekondigd voor 29 augustus. Kaartjes zijn nog steeds verkrijgbaar via www.tuboleta.com.

Silvestre Dangond blijft zijn verhaal schrijven als de grootste exponent van vallenato op het internationale toneel. Met El Último Baile wordt zijn muziek opnieuw het middelpunt van een culturele beweging die generaties, grenzen en genres overstijgt.

Deze productie is een terugkeer naar nostalgie, naar het tijdperk van de jaren 2000, van de zogenaamde 'New Wave'. Vertel ons over die 'laatste dans', die reünie en die terugkeer naar je roots...

Silvestre Dangond: Ik wist dat dit op een bepaald moment in mijn leven zou gebeuren. Ik kon het voelen. Ik heb er met Juancho over gesproken toen we in 2017 een reünie hadden. We raakten erover aan de praat en ik zei tegen hem: "We moeten weer opnemen." Maar goed... totdat ik besloot het aan te kondigen, en toen kwam de pandemie.

Weet je nog dat ik het aankondigde, maar toen de pandemie toesloeg, konden we het album niet ontwikkelen. Maar dat bleef daar, latent. Ik ben erg emotioneel en toen ik het in Parque de la Leyenda zei, voelde ik in mijn hart dat dit de volgende stap was die ik moest nemen. Bovendien vroegen fans me: "Nou en? Wanneer ga je opnemen met Juancho?" Je vertelde het ons en wij waren enthousiast. Ze eisten mij.

Toen ik het zei bij de lancering van Ta' malo, deed ik dat omdat mijn hart het voelde. De volgende dag belde Juancho mij enthousiast op. Vanaf dat eerste moment waren we verbonden. Ik denk dat we als Silvestre en Juancho niet alleen voor het publiek zijn teruggekeerd, maar ook om onszelf muzikaal te vermaken.

Juancho, als we het over muzikale smaak hebben: zij keerden terug naar een meer traditionele vallenato, ver weg van digitale geluiden. Met accordeonpassen op Creoolse vallenato... Hoe was het om terug te keren naar die traditionele essentie?

Juancho de la Espriella: Het belangrijkste was dat we vanaf de eerste dag meteen een klik hadden. We zijn twee jaar geleden begonnen met het werken aan dit album. De arrangementen waren magisch. Ook al waren we op verschillende plekken, we voerden videogesprekken en kozen liedjes. Het is niet zo dat we het op de A, B of C manier wilden doen, het is gewoon zo ontstaan.

Silvestre zei op de eerste dag iets wat ik erg leuk vond: "Let wel, ik begin dit album niet met La colegiala, ik begin met Don't Compare Me to Anyone." Wij waren al volwassener en hadden een grotere muzikale volwassenheid. En dat was ongeveer 14 of 15 jaar geleden.

Silvestre Dangond: Ik kan je geen antwoord geven. Omdat ik ervan overtuigd ben dat het universum je leert dat wij complementair zijn aan veel dingen. Er moet zon zijn, er moet maan zijn, water, aarde, etc. Zo zijn koppels ook. En ook al zijn we uit elkaar, dat betekent niet dat de magie daar niet meer aanwezig is. Ik denk dat de magie intact is. Toen we begonnen met het maken van arrangementen en het uitzoeken van liedjes, kwamen we erachter dat onze smaken nog steeds erg op elkaar leken.

Dit was geen scheiding, het was eeuwige liefde…

Silvestre Dangond: Ja, absoluut.

Silvestre, als we het over eeuwige liefde hebben, laten we het dan hebben over Let's Be Boyfriends Again en Omar Geles. De connectie met Omar is heel duidelijk. Je zegt in het liedje dat hij niets onafgemaakt heeft gelaten… Klopt dat? Hij gaf alles?

Silvestre Dangond: Iedereen heeft zijn eigen standpunten, maar ik vind dat hij alles tot in de puntjes heeft uitgewerkt. Muzikaal minder. Hij deed alles: hij was accordeonist, componist, zanger, Vallenato King…

En wat betreft het gezin, ik hoop dat je de kans krijgt om met je familie te praten, zodat zij je kunnen vertellen wat je allemaal voor anderen hebt gedaan. Hij liep ver vooruit op zijn tijd. Hij leefde altijd in een hogere stand. Er wordt gezegd dat mensen die hun tijd vooruit zijn, doorgaans minder lang leven.

Laten we het over familie hebben, Silvestre. In deze versie van The Headache zeg je niet langer “mijn twee kleine jongens”, maar “mijn drie kleine jongens”. En Monaco is op dit album fundamenteel geweest. Hoe was het om met hem samen te werken?

El Monaco speelt reggaeton, maar begrijpt vallenato perfect. Hij begrijpt de cultuur, de arrangementen… hij is erg gevoelig voor muziek. Het is niet zo dat ik mijn toevlucht tot hem zoek, want soms heb ik daar geen tijd voor, maar als ik de kans krijg om hem om zijn mening te vragen, zet hij me aan het denken en analyseren. Dat komt omdat hij op een natuurlijke manier muziek beleeft.

Dit album heeft het potentieel om veel van de nummers tot klassiekers te maken. Welke nummers worden volgens jou klassiek op dit nieuwe album?

Silvestre Dangond: De gier, van het begin af aan.

Juancho de la Espriella: Gisteren stuurde het team van Silvestre mij de YouTube-views. De gier staat al op de tweede plaats. Het is grappig, want liedjes als "Let's Be Boyfriends Again" en "Walking Free" zijn prachtig, maar "El Buitre" is een creools, folkloristisch liedje en dat staat al op zijn plek.

Silvestre Dangond: Ik denk dat dit album iets moois gaat opleveren. Ik kan wel zeggen dat je bij dit album ook voelt dat er een publiek is dat staat te popelen om naar deze muziek te luisteren. Dat betekent niet dat we redders zijn, want we zijn helemaal geen redders van wat dan ook. Integendeel, ik ben vóór alles wat de nieuwe generaties doen. Als ze het vanuit hun hart doen, als ze het oprecht doen. Maar wees gerust, ja, zoals u zegt, ik weet dat dit album klassiekers en muziek zal opleveren die de tijd zal overstijgen.