Ray Bradbury, 60 jaar verhalen van de grote meester van verwondering en sciencefiction

Ray Bradbury was 22 jaar oud toen hij op een middag ging zitten om te schrijven, vervuld van de herinnering aan een jeugdvriend die was verdronken. Het was de hete zomer van 1942 en de Tweede Wereldoorlog ging zijn meest wrede fase in. De jonge schrijver was nog steeds op zoek naar wat bekendstaat als 'zijn eigen stem' toen hij plotseling 'einde' op zijn typemachine typte en zijn lichaam begon te trillen. "Ik had tranen in mijn neus en de haren in mijn nek stonden overeind. Ik had eindelijk een echt goed verhaal geschreven!", legt hij uit in zijn essay 'Zen in de kunst van het schrijven'.

Zo begon de carrière van een schrijver die uiteindelijk een van de meest unieke schrijvers van korte verhalen van de 20e eeuw zou worden en een essentiële figuur in sciencefiction- en fantasywerelden. Uitgeverij Páginas de Espuma zet haar zoektocht voort om de grote klassiekers van het korte verhaal te verzamelen met "Ray Bradbury. Short Stories", de grootste en meest complete bloemlezing van de auteur van "Fahrenheit 451", met honderd verhalen vanaf zijn beginjaren in 1943, toen hij een baardloze 19-jarige was, tot zijn laatste verhalende werk in 2009, toen hij 89 jaar oud was en al meer dan een legende. "Als het verzamelen van Tsjechovs complete korte verhalen een absoluut meesterwerk is, is deze Bradbury-bundel niet minder indrukwekkend en plaatst hem opnieuw onder de grote schrijvers van korte verhalen uit de geschiedenis", aldus Juan Casamayor, redacteur van Páginas de Espuma.

Het 1344 pagina's tellende boek werd geredigeerd door Paul Viejo en bevat nieuwe vertalingen van Ce Santiago. Voor het eerst heeft één vertaler een uitgebreide verzameling verhalen onder handen genomen, waaronder meesterwerken zoals de verhalen die deel uitmaakten van De Martiaanse Kronieken, waarvan er zo'n twintig als ongepubliceerd in het Spaans kunnen worden beschouwd omdat ze weinig bekend zijn of in wijdverspreide publicaties zijn gepubliceerd. "Het idee achter de selectie was om alle tijdperken samen te brengen, de essentiële werken te herontdekken, minder bekende werken van gelijke kwaliteit te presenteren en te laten zien dat Bradbury zich in alle genres waagde, niet alleen sciencefiction", aldus Viejo.

Zo vinden we verhalen zoals 'Ylla', uit 'The Martian Chronicles' , in een door Bradbury in 1999 gecorrigeerde versie; 'A Sound of Thunder', een canoniek wonder van het tijdreisgenre en de gevolgen daarvan, dat verscheen in 'The Golden Apples of the Sun' ; 'The House', een paranoia over een geautomatiseerd huis 50 jaar voordat er überhaupt over domotica werd gesproken en dat deel uitmaakte van 'The Illustrated Man' ; en 'On a Midsummer Night', een nostalgisch verslag van de jeugd van de auteur in Waukegan, Illinois. "Bradbury had de gave van eenvoud, maar altijd met een poëtische gevoeligheid die in staat was om in elk woord hele universums op te roepen. Een bundel als deze was nodig om de universele waarde van een auteur die soms te snel in een hokje wordt geplaatst, te herpositioneren", aldus schrijfster Laura Fernández, die de proloog van het boek ondertekent.

Bradbury's figuur verdient altijd nieuwe interpretaties, en deze chronologisch gerangschikte bloemlezing laat ons de evolutie zien van een auteur die zijn kinderlijke verwondering nooit verloor in een chaotische, wanordelijke en ondoorgrondelijke wereld, die hij wist te doordrenken met een poëzie die met het blote oog niet te zien is. "Bradbury zei altijd dat hij een kermiseigenaardigheid was, een man met een kind in zich die zich alles herinnert, en dat is een perfecte definitie. Hij was de eerste die liet zien dat je met nostalgie over de toekomst kon spreken. Vóór hem waren er geen raketten die niet werkten of toekomsten die misliepen", zegt schrijver Rodrigo Fresan, die de boekpresentatie niet wilde missen.

Bradbury publiceerde naar schatting gedurende zijn carrière zo'n 600 verhalen, zowel herschreven als origineel. In werkelijkheid wordt het aantal eenmalige verhalen geschat op ongeveer 450. Het idee om ze allemaal te publiceren zou overweldigend zijn. Páginas de Espuma verzamelt er zo'n 110 en doet dat in een zorgvuldig samengestelde bundel die vooral zijn gouden jaren, van 1950 tot de jaren 70, vastlegt. "Bradbury zei altijd dat hij een kinderboekenschrijver was zonder complexen, omdat zijn verhalen altijd vanuit die verwondering en verwondering geschreven zijn. Het maakt niet uit of het horrorverhalen zijn, zijn perspectief is altijd dat van een kind, en daarin is hij duidelijk de vader van Stephen King, 'Stranger Things' en honderden andere genre-auteurs," benadrukt Fresán.

In zekere zin zou Bradbury het tegenovergestelde zijn van Philip K. Dick. De auteur van De Martiaanse Kronieken was een enthousiasteling, een kind dat zich verloor in zijn eigen verhalen en genoot van de angst, verwarring, liefde, vreugde en opwinding die ze opwekten. Dick was een gekwelde en verdrietige schrijver die nog meer leed onder zijn verhalen, en daarom zijn zijn verhalen schizofreen en paranoïde. "Iemand vertelde hem, na het lezen van zijn verhalen, dat hij LSD moest nemen om duizend ideeën te bedenken. Bradbury antwoordde dat hij er al duizend had; dat was niet het probleem. Het probleem was er één te kiezen en eraan te werken," herinnert Fresán zich, die beweert dat hij op achtjarige leeftijd De Martiaanse Kronieken met zijn klasgenoten op het schoolplein besprak. Ray Bradbury, een van die zeldzame auteurs wiens lezers in leeftijd variëren van 8 tot 108.