Met een explosie van onstuitbare energie en pure perfectie start Dua Lipa haar tournee in Madrid.

Als we de parameters van een perfecte popster als uitgangspunt nemen, voldoet Dua Lipa daar moeiteloos aan. Hij heeft de stem, het imago, de podiummagneten en een repertoire dat is opgebouwd uit hits die ogenschijnlijk de tand des tijds doorstaan. Soms zorgt die perfectie, die bijna wiskundige uitlijning, echter voor een gevoel van afstand , alsof sommige successen meer berekend dan daadwerkelijk beleefd waren. Het is niet zo dat zijn muziek geen weerklank vindt, of dat zijn enscenering niet indrukwekkend is; Soms lijkt het erop dat de formule zo goed werkt, dat je het moeilijk kunt geloven. En toch is het juist haar vermogen om zo’n gepolijst imago uit te stralen, wat haar tot een fenomeen maakt.

Daarom kwam Dua Lipa op haar eerste avond in Madrid niet om te overtuigen, maar om te laten zien dat perfectie, hoewel het soms onwerkelijk lijkt, nog steeds haar beste visitekaartje is. Met het bord 'Uitverkocht' twee avonden achtereen, op 11 en 12 mei, in de Movistar Arena, beloofde zijn Radical Optimism Tour , ondanks de twijfels die zijn nieuwste album zou oproepen, te laten zien dat hij nog steeds een van de grote figuren van de hedendaagse popmuziek is.

Deze bijna wiskundige opstelling creëert een gevoel van afstand, alsof sommige successen meer berekend dan daadwerkelijk beleefd waren.

En toch lijken de tijden tegen te zitten. Na de onstuitbare kracht van Future Nostalgia , een tweede album dat in alle opzichten onberispelijk was - van de gedurfde geluiden tot de perfectie van de enscenering - leek het alsof de wereld aan hun voeten lag. Maar zijn volgende stap, Radicaal Optimisme , kon zijn publiek niet overtuigen. Het album, geproduceerd door namen als Andrew Watt, Tove Lo en Kevin Parker van Tame Impala, streeft naar een popachtige lichtheid die, afgezien van de singles, oppervlakkig en gemakkelijk te vergeten is . In de poging om radicaal optimisme uit te stralen, vervalt het voorstel in een ongeloofwaardige en overdreven lichte toon, alsof de kunstenares haar persoonlijke touch heeft verloren ten gunste van een lege boodschap. White label-liedjes. Het resultaat is een album dat zo gefabriceerd is dat het gemakkelijk uit het collectieve geheugen zou kunnen verdwijnen. Een productie die, in plaats van een evolutie, het gevoel achterlaat dat Dua Lipa de hartslag van de popmuziek waarin ze schitterde met Future Nostalgia, is kwijtgeraakt.

Gelukkig heeft de Britse vrouw in ons land een grote schare fans . Vanaf acht uur 's ochtends stonden de eerste groepen mensen in de rij bij het stadion in Madrid om de start van hun Europese tournee te aanschouwen. De optimistische mensen die een kaartje hadden weten te bemachtigen, arriveerden op een redelijk tijdstip, rond acht uur 's avonds, en haastten zich enthousiast naar hun zitplaatsen of zochten de laatste goede hoek van de dansvloer op. Ondertussen maakte Alessi Rose , het voorprogramma, het wachten wat spannender. Niet te veel pailletten, niet te veel glitter, niet te veel metallic broeken. De overgrote meerderheid van de Dua Lipa-fans hield zich ingetogen en gaf de voorkeur aan mensen die liever van het concert genoten dan dat ze hun onmogelijke stijl tentoonspreidden. Het trainingsseizoen is voorbij, het is tijd om actie te ondernemen.

Na negen uur 's avonds betrad Dua Lipa het podium. Waar je ook keek, tijdens de bijna 5 minuten durende introductie van het concert hield vrijwel het hele publiek hun telefoon in de lucht om het exacte moment van haar verschijning niet te missen. Samen met een koor van dansers op een golfvormige trap, waar ook de band en achtergrondzangeressen aanwezig waren, zong ze "Training Season" onder luid applaus van het publiek.

Het concert bestond uit vijf delen, wat een nauwkeurig berekende oefening in popspektakel was. Vuurwerk, confetti, veren, glitters op elke outfit, explosies van kleur, danspauzes en choreografie die de aandacht op elke hoek van het stadion vestigt. Ze deed alles wat ze maar op het podium kon laten zien. Eén ding was vanaf het begin duidelijk: het publiek was meer aandachtig dan betrokken. De grote momenten van toewijding werden altijd vertolkt door nummers van hun tweede album of geweldige singles uit hun beginjaren. Daarom liet het stadion haar stem zingen als ze Break My Heart zong, of haar samenwerking met Calvin Harris , One Kiss . Maar ondanks zijn verlangen om een ​​groot dansfeest te organiseren, leek een groot deel van het publiek op de dansvloer hem niet bij te kunnen houden.

De overgrote meerderheid van de Dua Lipa-fans hield zich ingetogen en wilde vooral van het concert genieten.

Elke nieuwe act betekende een complete kostuumwissel voor het hele team. Van een korset body tot een strakke rode kanten jumpsuit met glitters. Als Dua Lipa één ding goed heeft gedaan in 2020, is het wel het zingen van de beste handgeklap in een popliedje van deze eeuw. Het zweven ging gepaard met een oorverdovend applaus, wat leidde tot een van de grootste ovaties van de avond. Ze speelde de rol van prinses van het volk en daalde af tot bovenop de barricades om het blinde vertrouwen te belonen dat de verslaafden op de eerste rijen toonden. Knuffels, selfies, toespraken over wederzijdse toewijding , het ontvangen van een pop die naar haar evenbeeld is gemaakt en het ondertekenen van elke banner die voor haar neus wordt gelegd.

Met de band op de catwalk bracht hij These Walls en het langverwachte verrassingsnummer ten gehore. Hij gaf een introductie in het Spaans, waarin hij zijn dagelijkse gebruik van Duolingo demonstreerde, en zong Heroe van Enrique Iglesias. Hoewel ze een accurate uitvoering gaf, zong haar publiek, dat ver verwijderd was van de typische Iglesias-fanbase, slechts fragmenten van het refrein met haar mee. Absoluut een slechte keuze voor de eerste nacht. En om zijn meest Latijnse moment voort te zetten, sloot hij het blok af met Maria .

Het sterkste punt van het concert was zonder twijfel de onovertroffen combinatie van Physical , Electricity en Hallucinate . Het begon als een aerobicsles , maar het slaagde erin om alle fans te boeien. De toewijding van het publiek was absoluut. Dua Lipa schitterde op het podium als iemand die iets uitzonderlijks moeiteloos tot stand brengt. Er is iets magnetisch aan haar dat het onmogelijk maakt om haar niet aardig te vinden. Alles eromheen is gemakkelijk, licht, fris, ook al is het tot op de millimeter berekend. Nadat hij het publiek had overladen met witte confetti en het hele stadion had bezoedeld, sloot hij zijn meest opwindende moment af met Ilusion .

Tegen het einde van het concert leek het publiek nog maar af en toe te beschikken over energie. Met uitzondering van kleine fragmenten van het nummer Falling Forever en Happy for You , slaagden ze er niet in het publiek enthousiast te krijgen. Maar Dua Lipa had nog een troef achter de hand. Publiek en artiest zaten op een platform met vuur en zongen samen Love Again . Tot ieders verbazing ging het podium omhoog, na een van de meest vastgelegde momenten van de avond, en bleef de Britse zanger in de lucht hangen om het nummer, pardon het publiek, op een hoogtepunt af te maken. Alsof ze nog maagd was , juichte het stadion haar toe met het klassieke nummer 'and beautiful, and beautiful, and queen, and queen', vlak voordat ze haar ballade Anything For Love uitvoerde.

Wat een eendagsvlieg had kunnen zijn, heeft niet alleen de tand des tijds doorstaan, maar heeft ook gediend als een solide basis voor een carrière die een enorme vlucht heeft genomen

En onder een daverend applaus werd in de toegift duidelijk gemaakt waarom zij aan de top van de poppiramide staat. Dua Lipa bouwde haar populariteit op met virale hits en op 11 mei in Madrid liet ze er geen één onbenut. Van New Rules tot Houdini , hij overtuigde de hele arena van Madrid in nog geen vijftien minuten. Wat een eendagsvlieg had kunnen worden, heeft niet alleen de tand des tijds doorstaan, maar heeft ook gediend als een solide basis voor een carrière die nu onstuitbaar lijkt.