Editors' Fair: een kaart om 10 literaire pareltjes te vinden tijdens FED 2025, dat vandaag begint.

De Editors' Fair ( FED ) wordt opnieuw het epicentrum van onafhankelijke literatuur en biedt een catalogus die verder gaat dan de conventionele. Dit jaar een selectie van ware literaire pareltjes. nodigt lezers uit om zich te verdiepen in onontdekte werelden, van de kritiek op het familie-instituut in Gustavo Ferreyra's veelgeprezen werk tot de scherpe reflecties op geloof en totalitarisme in de herontdekte boeken van Hilary Mantel en Jesse Ball. Maar er is meer.

Van Minae Mizumura's generatiesaga in het naoorlogse Japan tot Alejo Auslenders intieme dagboek over underground rock, elk boek op deze lijst is een toegangspoort tot een eigen universum. De complexiteit van de liefde, de uitdagingen van het geheugen en de spanningen van geopolitiek worden verkend in de werken van onder anderen Marguerite Eymery, Guillermo Saccomanno, Clarice Lispector en Leticia Manauta. Een rondleiding langs tien pareltjes in het FED van donderdag tot en met zondag van 14.00 tot 21.00 uur in het Art Media Complex, gelegen aan Corrientes Avenue 6271. Gratis toegang.

De familie is, zoals Mariana Enríquez in de proloog opmerkt, Gustavo Ferreyra's Obelisk of atoombom. Een compleet werk dat zijn poëtische visie ontploft en zich projecteert in een horizonloze toekomst, waarin de werking van een instelling in crisis maar nog steeds springlevend wordt blootgelegd. Dit is de vijfde titel van de auteur, uitgegeven door Ediciones Godot, met als doel de reis en de plaats van een werk als dat van Ferreyra te belichten.

Hilary Mantels Fludd vertelt over de aankomst van een mysterieuze vreemdeling in een Engels dorp waar een ongelovige priester en een ontevreden non een spirituele crisis doormaken. Fludd beweert transformerend te zijn en ontketent diepgaande veranderingen in een omgeving die gekenmerkt wordt door verveling, religieuze onderdrukking en routine.

De roman combineert een scherpe kritiek op de katholieke kerk met een subtiele reflectie op verandering, vrije wil en menselijke overtuigingen. Dit werk, gepubliceerd in 1989 en bekroond met diverse literaire prijzen, – nu voor het eerst vertaald in het Spaans – bevestigt Mantels talent om de spanningen tussen geloof, twijfel en transformatie op een inzichtelijke manier te verkennen.

Curfew , oorspronkelijk gepubliceerd in 2011, is een van Jesse Balls eerste romans en de roman die zijn internationale faam als een van de meest originele Amerikaanse verhalenvertellers van vandaag de dag vestigde. Het was tevens zijn eerste boek dat in het Spaans werd vertaald. Curfew was jarenlang uitverkocht en Stealth is verheugd het toe te voegen aan zijn catalogus, naast de vijf Jesse Ball-titels die we hebben gepubliceerd, om het opnieuw beschikbaar te maken voor zijn enthousiaste lezers.

Beginnend met het aangrijpende verhaal van een verboden liefde, beschrijft A True Novel de laatste halve eeuw van Japan. Hier wordt de Japanse sociale structuur van vóór de oorlog blootgelegd als de bron van de ellende, ontberingen, verlangens, pracht en menselijke tragedies die geleidelijk leidden tot de opkomst van een ambivalente middenklasse in de vijftig jaar na de oorlog. De roman vertelt het verhaal van verschillende generaties en verschillende sociale niveaus, van het midden van de twintigste eeuw tot het huidige Japan. Minae Mizumura's proza, geschreven met een meesterlijke vertelkunst tot in de kleinste details, wordt omschreven als "symfonisch". Vergeleken met klassiekers zoals Emily Brontë's Wuthering Heights en Scott Fitzgeralds The Great Gatsby , markeert A True Novel een bepalend moment in de geschiedenis van de Japanse literatuur.

In het hart van de oceaan, waar de wind en de golven de wetten bepalen, verrijst de vuurtoren van Ar-Men, een mensenetende toren. Binnen moet Jean Maleux, een jonge, pas gearriveerde bewaker, samenleven met Mathurin Barnabas, een oude man die daar jarenlang opgesloten heeft gezeten, verteerd door wrok en eenzaamheid, en transformeert in een monsterlijk wezen. Terwijl de vuurtoren kraakt onder de woede van de zee, ontvouwt zich tussen hen een spel van onderwerping en verzet, van macht en verlangen, waarbij de grens tussen mens en dier vervaagt.

Een jongen vertelt zijn ongeboren broertje wat hem te wachten staat bij zijn geboorte en alles wat er vóór zijn geboorte gebeurt. Door de humoristische, naïeve en openhartige blik van deze ongeduldige kleine verteller raakt het verhaal diep aan thema's als tijd, verandering en familierelaties.

Het bundelt 18 artikelen en kronieken die de auteur schreef tijdens zijn frequente reizen door de regio, vanaf zijn jeugd, toen hij zijn militaire dienst vervulde in Neuquén, tot zijn ontmoeting tientallen jaren later met Nano Balbo (een volwassen leraar in de Mapuche-gemeenschap, ontvoerd door de laatste dictatuur en tot 1984 verbannen naar Italië).

De teksten behandelen aspecten die Patagonië betreffen, niet als een "toeristisch gebied", maar als een gebied dat dringend vanuit een historisch en politiek perspectief moet worden overwogen en geanalyseerd. Het bevat ook diepgaande reflecties op het schrijven en de betrokkenheid ervan bij het land en zijn bewoners. Het is gebaseerd op het werk van andere schrijvers, zoals Osvaldo Bayer, Leopoldo Brizuela en Bruce Chatwin.

De muziekpers, boeken en de media in het algemeen hebben het idee van de succesvolle artiest, de rockster, de triomfantelijke muzikant die schittert op het podium en leeft omringd door roem, bewondering, glamour en geld, in de wereld gebracht. Maar voor elk van deze massa-idolen zijn er wie weet hoeveel andere muzikanten die, afgezien van hun grotere of kleinere vasthoudendheid of talent – als zulke dingen al te meten zijn – er niet in slagen om in het licht en de ogen van het grote publiek te verschijnen. Deportivo Alemán is een van die vele bands uit de zogenaamde underground – de onzichtbare underground, zoals Alejo Auslender, hun gitarist en auteur van dit verhaal, het preciezer en grover definieert – die floreren op het podium, op zoek naar ongrijpbare transcendentie en een publiek. Met een groot gevoel voor humor, een vleugje epiek en een flinke dosis filosofie vormen deze kronieken in de ik-vorm een intiem dagboek dat ons een kijkje gunt in veel van wat er schuilgaat achter elke jongere (in leeftijd of geest) die we op straat zien met een gitaarkoffer op hun rug.

Passie volgens GH (1964) vertelt het verhaal van de relatie van een vrouw met een man, van een vrouw met zichzelf, van een vrouw met een ander, van een vrouw met alle anderen, van een vrouw met het Zijn; uiteindelijk is het ook het verhaal van een vrouw met de roman die ze zelf construeert. Deze zoektocht naar betekenis representeert tevens de manier waarop GH zichzelf herontdekt.

Leticia brengt atavistisch nieuws uit een wereld die niet meer bestaat, maar wanneer men het leest of hoort, raakt het een intieme, gemeenschappelijke, collectieve, sociale vezel, waarbij het gaat om het gebruik van herinneringen, herinneringen die ook worden gedeeld, in tijden, deze tijden, waarin het collectieve geheugen in twijfel wordt getrokken door een reactionair individualisme.