De ‘woedende’ terugkeer van Rafael Amargo

En wie geeft me die vier jaar terug?" Rafael Amargo stelt de retorische vraag tijdens de introductie van de show waarmee hij vastbesloten is zijn carrière in Barcelona nieuw leven in te blazen, een jaar nadat hij is vrijgesproken van drugshandel. "Kijk, ik zou niet eens weten hoe ik dat moet doen, maar dat hoeft ook niet," beweert hij. Het was een lang proces dat hem drie maanden in de gevangenis heeft gehouden en nog eens drie maanden in het kader van het Proyecto Hombre-programma voor hulp aan drugsverslaafden. Bovendien stortte hij zich op het behalen van een diploma in het vakgebied aan de Universiteit van Barcelona. "Het enige wat ik hoefde te doen was uitleggen hoe ik mensen om me heen uit hun verslaving heb gehaald, hoe ik een vervanger voor ze heb gevonden en hoe ik wist hoe ik het moment van shock voor hen kon zien." Nu "laat hij het verleden achter zich" en trekt hij na al die tijd zijn schoenen aan.

Lees ook

"De eerste dag dat ik ze weer aantrok, maakte ik een fout. Ik ben net een klein kind; de reset is zo krachtig", zegt hij, terwijl hij de tablao Luz y fuego introduceert, die "de woede heeft van het verlangen om wakker te worden". Een "voorzichtige" maar verrassende show die vanaf 5 juni tot nader order te zien zal zijn in het Byron Teatro, de culturele ruimte in de boekwinkel in de Casanova Street, die zichzelf heeft ontwikkeld tot een referentiepunt voor muziek in Barcelona en nu ook open is voor dans.

“Ik wil de dingen die gebeuren in de supermarkten en de zangcafés, de flamenco in de salon, waar je, als er een duende gaande is, die kunt zien.”

"Het is een zorgvuldig samengestelde show waarin Rafael wordt vergezeld door grote namen die hem waarderen en hem willen steunen bij zijn terugkeer naar de stad waar hij zijn carrière begon", aldus Mariana Sarrias, eigenaresse van de instelling. Er zullen een half dozijn artiesten optreden, zoals de zangeres Montse Cortés, de pianiste en componiste Mélodie Gimard of "de grote dame Vicky Duende, erfgename van de feestelijke flamenco en degene die ook reciteert", voegt hij toe.

Amargo droomt er ook van om Diego Carrasco te vermengen met de zigeuners van Jerez... "Of dat Duquende er ineens zou kunnen zijn..., dat mensen zich afvragen wie er vandaag komt, of dat ze dingen suggereren als 'neem Ara Malikian mee, hij komt naar het Liceu' en dat het heerlijk is om hem zo dichtbij te hebben in een intieme ruimte." Het idee is dat de gasten een week blijven (van donderdag tot en met zondag, en repetities van maandag tot en met woensdag). En in september organiseren we een matineevoorstelling, 'flamenco bij daglicht'.

"Ik hou van salonflamenco, waar je het ziet als de stemming er even niet meer is. Ik wil de dingen die vroeger in supermarkten en cafés gebeurden, terugbrengen," zegt ze, niet zonder te zeggen dat ze haar plek in de stilte aan het vinden is, "en dat is een enorme klus."

Waarom Barcelona? Zoals Chavela Vargas zei: je keert terug naar de plekken waar je van het leven hield. Het lot bracht me decennia geleden naar het Capitool. Barcelona dwingt respect af; als ze je toejuichen, is dat omdat je het goed hebt gedaan. Zo niet, dan zeggen ze 'heel goed' en buigen ze hun hoofd.

Ze houdt haar armen omhoog, klaar om te praten over alles wat haar gevraagd wordt. "Als ik al een leven had, dan heb ik nu de documentaire van de eeuw." Daarom kom ik hier met een boek onder mijn arm. Hij biedt het aan als een 2x1 bundel, samen met het postume boek van zijn grootvader, Querida Angustias . "Ik ben een eclectisch persoon. In de eerste helft van mijn leven heb ik wedstrijden gewonnen en verloren, nu wil ik doelpunten maken."