Bijna een eeuw later arriveert Lorca in Mexico met een herziene versie van zijn werk "Bloedbruiloft".

Federico García Lorca (1898-1936) heeft nooit naar Mexico kunnen reizen; Hij werd in Spanje vermoord omdat hij socialist en homoseksueel was, vlak voordat hij zijn eerste bezoek aan het Noord-Amerikaanse land bracht. Bijna 100 jaar later verenigt hij in zijn werk Bloedbruiloft (1931) deze twee landen echter met dezelfde cultus: de dood.

We ervaren allemaal diep verlies en pijn als gevolg van de beslissingen die we nemen. Als we naar Blood Wedding kijken, zeggen we: 'Ik ben niet alleen.' “Hoe we hier doorheen komen, hangt van onszelf af; we kunnen leven inademen of we kunnen dood inademen ”, legt actrice Ángeles Cruz , die de moeder speelt in deze Mexicaanse versie die in première ging op het Shakespeare Forum in Mexico-Stad, uit in een interview.

Lorca besloot niet in ballingschap te gaan uit Spanje , ondanks de aanbiedingen van landen als Colombia en Mexico vlak voor het begin van de burgeroorlog. Een maand na het uitbreken ervan werd hij doodgeschoten in zijn geboortestad Granada, dezelfde stad die hij niet kon verlaten vanwege de liefde die hij voelde voor zijn land.

Voor de regisseur van dit stuk, Angélica Rogel, bestaat de schrijfster en toneelschrijfster nog steeds in de verbeelding van zowel de Mexicaanse als de Spaanse samenleving. Bovendien, zo voegt hij toe, wordt zijn werk nog steeds zo veel uitgevoerd dankzij zijn grote vermogen om contact te maken met mensen.

“Hij vond het verbindende punt van menselijke pijn, van de drang tussen leven en dood”, zegt hij.

En Bloedbruiloft is een tragedie waarin Lorca het conflict “tussen verlangen en plicht” vertelt ; met een bruid die op haar trouwdag ervandoor gaat met haar ex-geliefde, wat leidt tot een fatale confrontatie.

Wat de herinterpretatie betreft, brengt Rogel dit drama naar het noorden van Mexico in het heden door middel van muzikale genres als de corridos van de Mexicaanse zanger Peso Pluma, rancheras en kostuums met jeans, laarzen en de typische cowboyhoeden.

"Toen Lorca over duende sprak of schreef (die duistere en diepe kracht die hij associeerde met de authenticiteit van kunst), had hij het gevoel dat als er een gebied was dat met die duende verbonden was, het Mexico was , ook al wist hij dat niet", aldus Rogel.

Een eeuw later wacht Mexico de duisternis af, met elk jaar meer dan 30.000 moorden en nog steeds een aantal vermiste personen van meer dan 127.000; gegevens die overeenkomen met het hevige geweld dat de staten in het noorden van het land ernstig bedreigt.

" Het stuk speelt zich af in het noorden van het land, een land van hitte en bloed . Het is een van de meest problematische gebieden wat betreft drugshandel en geweld. Hoewel we in deze versie deze kwesties helemaal niet noemen (...), is het heel goed dat we het verhaal daar vertellen", legt Ana Guzmán Quintero uit, de actrice die de bruid speelt.

In dit verhaal komen vrouwen van alle generaties en met alle rollen binnen de familie aan bod . Lorca bedacht dit door de hoofdpersonen niet bij naam te noemen, maar alleen hun verwantschap.

In een land waar matriarchen de kostwinners zijn van families die te kampen hebben met het verlies van hun dierbaren, voorzag de dichter de houding die veel Mexicaanse moeders zouden moeten aannemen om dergelijke tegenslagen te boven te komen.

" Lorca is heel Mexicaans in de manier waarop hij moeders beschrijft . Deze moeder is zorgelijk, maar ook sterk, vastberaden en bitter. En ze laat zien hoe moeilijk het is om beslissingen te nemen in een realiteit die zo gewelddadig is als Mexico," besluit Cruz.