'Sensorisch sensorisch': wat is deze sensatie die optreedt wanneer de hersenen het niet meer aankunnen en instorten
Gebrek aan controle, rusteloosheid, angst en uitputting. Dit zijn, om er een paar te noemen, de meest voorkomende manieren waarop sensorische overbelasting wordt ervaren: een staat waarin de hersenen zich overweldigd voelen doordat ze te veel informatie hebben ontvangen die ze niet kunnen verwerken en als reactie hierop drie soorten paden bewandelen: vechten, vluchten of bevriezen.
In zulke tijden lijken alledaagse taken onmogelijk uit te voeren en wordt het moeilijk om geestelijk gezond te blijven. Maar ook al lijkt het alsof de symptomen nooit zullen verdwijnen, duurt het meestal wel een half uur tot een uur voordat ze verdwijnen (bij mensen die deze sensorische crises al meerdere keren hebben meegemaakt, kan de overweldiging sneller worden verholpen door kalmerende of regulerende oefeningen).
Er kunnen veel verschillende triggers zijn voor deze aandoening, zelfs eenvoudige:
Het kan ook gebeuren dat er klachten optreden en dat u niet zeker weet waardoor deze klachten worden veroorzaakt. Eén ding is zeker: u bent niet gek geworden, maar het is een veelvoorkomende psychische aandoening.
Deze crises, in het Engels bekend als “sensorische overbelasting”, werden voor het eerst in de jaren zeventig geïdentificeerd door de Amerikaanse therapeute Anna Jean Ayres, die ontdekte dat de hersenen van bepaalde mensen niet in staat zijn om alle informatie die via de zeven (niet vijf) zintuigen binnenkomt, te verwerken om een helder beeld te krijgen van wat er zowel intern als extern gebeurt.
Naast de vijf traditionele zintuigen – tast, gehoor, smaak, reuk en zicht – achtte Ayres het essentieel om rekening te houden met twee andere zintuigen, namelijk die van lichaamsbewustzijn (proprioceptie) en beweging (aangestuurd door een reeks structuren in het binnenoor) . Wanneer de hersenen de informatie die meerdere zintuigen tegelijk bereiken niet kunnen integreren, voelt het alsof er tegenstrijdige signalen binnenkomen. Kortom, je kunt aan al deze zaken geen algemene betekenis geven.
Grace Tworek, psycholoog bij de Cleveland Clinic, legt uit dat sensorische overbelasting bijna verlammend kan werken. “Plotseling word je het menselijke equivalent van een computer met een blauw scherm”, illustreert hij. Hij legt ook de oorsprong van dit ongemak uit: “Het is het sympathische zenuwstelsel dat ons laat weten dat er iets gebeurt.”
Het sympathische zenuwstelsel is het deel van het lichaam dat verantwoordelijk is voor het 'activeren' van de vecht- of vluchtreactie, wanneer het systeem waarneemt dat iemand in gevaar is of te maken heeft met een stressfactor uit de buitenwereld.
“Het kan iedereen overkomen, hoewel met zekerheid bekend is dat het mensen met autisme en aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) vaker en heviger treft”, legt hij uit. de afgestudeerde in psychopedagogie, Stella Maris De Vita. Hij voegt toe dat verhoogde gevoeligheid van de zintuigen ook kan worden veroorzaakt door andere aandoeningen, zoals sensorische verwerkingsstoornissen, angst, posttraumatische stressstoornis en het syndroom van Gilles de la Tourette.
Mensen met ADHD hebben vaak moeite met concentreren en kunnen het extra lastig vinden om grote hoeveelheden sensorische informatie te detecteren en interpreteren. Het onderzoek “Sensory processing in adults with ADHD: a systematic review” concludeert dat “dit waarschijnlijk te wijten is aan verschillen in de structuur en chemie van een brein met ADHD die de manier veranderen waarop het stimuli verwerkt, ontvangt en organiseert.”
Daarnaast suggereren sommige onderzoeken dat het helpen van kinderen en mensen met autisme om zichzelf langzaam bloot te stellen aan mogelijk triggerende situaties en stimuli, kan helpen om te voorkomen dat ze te veel zintuiglijke overbelasting ervaren.
Volgens de Cleveland Clinic in de Verenigde Staten kan sensorische overbelasting worden veroorzaakt door verschillende sensaties. Dat wil zeggen dat wat bij de ene persoon het triggert, het bij de ander niet hoeft te triggeren. Ze noemen echter wel enkele terugkerende stimuli:
Naast de hierboven genoemde, noemt De Vita nog andere veelvoorkomende aandoeningen:
“Bij kinderen kan sensorische overbelasting zich uiten in zenuwinzinkingen of driftbuien en kan verward worden met slecht gedrag”, benadrukt ze.
Wat betreft de mogelijkheid om het ongemak te behandelen, te verminderen of, indien mogelijk, te voorkomen, adviseert de Attention Deficit Disorder Association om als eerste pijler hulp te zoeken bij een getrainde professional die kan helpen bij het ontwerpen van routines en het aanbevelen van aanpassingen in de omgeving die aansluiten op de persoonlijke behoeften.
Een andere belangrijke stap wanneer u met een crisis te maken krijgt, is om aan uw dierbaren of naasten uit te leggen hoe het voelt als er sprake is van sensorische overstimulatie en wat de negatieve factoren zijn die deze staat van zijn veroorzaken (als u die hebt geïdentificeerd), in plaats van het te verbergen. “Je kunt proberen alternatieven voor te stellen voor vergaderingen of sociale evenementen. Bijvoorbeeld door voor te stellen om naar een rustiger restaurant te gaan in plaats van naar een lawaaierige bar,’ zeggen ze.
Het aanleren van ontspanningstechnieken , zoals yoga, diepe ademhaling of meditatie, zijn ook goede manieren om kalmte te bevorderen en stress te verminderen die wordt veroorzaakt door sensorische overbelasting. “Je kunt ook visueel aantrekkelijke elementen gebruiken, zoals een foto van een vredig landschap; "Of als bepaalde geuren misselijkheid veroorzaken, kan het heel nuttig zijn om altijd iets met een lekkere geur bij je te hebben ", voegen ze vanuit de instelling toe.
DE NATIE
lanacion
