Verloren plekken in Duitsland: deze ooit levendige plekken zijn nu spookdorpen

Er zijn veel verlaten plekken. Meestal hebben we het dan over individuele gebouwen of verlaten bedrijfspanden. In Duitsland zijn er echter zelfs hele dorpen die verloren plekken zijn geworden. En dat zijn er nogal wat.

We stellen er een paar aan je voor en vertellen je waarom er niemand meer woont.

Een oude school, een kerk, een paar huizen, maar geen mens te bekennen. Van de 200 voormalige bewoners is er vandaag de dag geen enkele meer over. In Lopau op de Lüneburger Heide woont al meer dan 40 jaar niemand meer.

In 1983 verlieten de laatste bewoners hun huizen. Waarom? Omdat de Bundeswehr een schietbaan in de buurt had geopend – het dorp lag simpelweg te dichtbij. Tegenwoordig ligt Lopau op het terrein van het militaire oefenterrein van Münster.

Juist daarom is het niet zo makkelijk om Lopau te bezoeken. De spookstad is slechts af en toe open voor publiek, meestal in het weekend.

Google Maps: 53°03′17.2″N 10°12′09.3″E

Bijna 80 jaar geleden speelden zich dramatische taferelen af ​​in de Beiers-Boheemse grensstreek. Na de Tweede Wereldoorlog werden verschillende dorpen met de grond gelijk gemaakt. 800 mensen werden uit hun huizen verdreven. Waar ooit het leven bruiste in verschillende dorpen en industriële fabrieken, groeien nu mos en struiken.

Het voormalige Grafenried (Tsjechisch: Lučina) was zo'n dorp. Het lag tussen het Beierse Woud en het Boheemse Woud. Tegenwoordig ligt het vlakbij de Duits-Tsjechische grens, bij de grensovergang Untergrafenried.

Net als Grafenried ondergingen de dorpen Anger (Upor), Seeg (Pila) en Haselbach (Liskova) hetzelfde lot. Ze bestaan ​​tegenwoordig niet meer. Tegenwoordig kunt u wandelen naar de verdwenen dorpen en hun overblijfselen. De VVV Waldmünchen biedt begeleide wandelingen naar de verdwenen dorpen aan .

Een ander dorp dat ten prooi viel aan de Tweede Wereldoorlog was Wollseifen. De reden: de nabijheid van de toenmalige nazi-Ordensburg Vogelsang. Het werd aanvankelijk zwaar getroffen door artillerievuur, maar dat was niet genoeg. Kort daarna werden de bewoners gedwongen hun huizen volledig te verlaten. Na de oorlog wilden Britse soldaten het dorp gebruiken als oefenterrein.

De Britse bezetters gaven de inwoners van Wollseifen minder dan drie weken de tijd om hun spullen te pakken. Pas tien jaar later kregen de 550 voormalige bewoners van wat nu een spookdorp is, compensatie voor het verlies van hun vaderland.

Je kunt ook wandelen naar Wollseifen, gelegen in het hart van Nationaal Park Eifel. Sinds 2006 is het niet meer in gebruik als militair oefengebied.

Google Maps: 50.57975457868885, 6.424175061225385

De spookstad Kursdorf in het noorden van Leipzig bestaat pas een paar jaar. Sinds 2017 woont er niemand meer. De nabijheid van luchthaven Leipzig/Halle werd hem fataal. Een groot deel van de voormalige 200 inwoners wordt verplaatst voor de uitbreiding van de luchthaven.

In 2008 weigerden 40 mensen hun huis te verlaten. Ze woonden midden op het luchthaventerrein. Later telde Kursdorf nog maar tien inwoners. In 2015 nog maar één. Sinds 2017 woont er niemand meer in Kursdorf. Bijna alle gebouwen zijn sindsdien gesloopt. Behalve de monumentale panden. Die zijn nog steeds te bezichtigen.

De geschiedenis van Wünsdorf is altijd verbonden geweest met het leger. Tegenwoordig is het dorp vooral een overblijfsel uit de Koude Oorlog. Wat er nu zo onopvallend uitziet, was ooit het hoofdkwartier van de Russen in de DDR: Wünsdorf, de "verboden stad" in Brandenburg, ten zuiden van Berlijn.

Hoe is dit zo gekomen? Al in de 19e eeuw werd het dorp door de Pruisen gebruikt als schietbaan. Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende het dorp als camouflage voor de ondergrondse bunkers die eronder waren gebouwd.

Na de oorlog viel Wünsdorf onder Sovjetbezetting en werd het het hoofdkwartier van het Sovjetmilitaire opperbevel. Vanaf station Wünsdorf vertrok dagelijks een trein naar Moskou. Sinds de terugtrekking van het Rode Leger in 1994 staan ​​sommige kazernes leeg. Andere zijn omgebouwd tot woongebouwen of overheidskantoren.

De fascinatie voor zulke verloren plekken fascineert steeds meer mensen. De vaak afgelegen gebouwen bieden dystopische fotomomenten op plekken die weinigen anders zouden bereiken. Maar pas op: imitatie kan gevaarlijk zijn. Het betreden van de vervallen ruïnes brengt het risico op verwondingen met zich mee.

Respecteer ook eventuele beperkingen: de gebouwen zijn vaak privébezit en iedereen die dergelijke panden zonder voorafgaande toestemming betreedt, kan juridische stappen verwachten. Maak in plaats daarvan gebruik van officieel aangeboden rondleidingen.

Op zoek naar meer inspiratie? Tips voor alle topbestemmingen vind je op reisereporter .