Tanja Marfo: Wie ben ik als ik maar half ben?

Dan de buik. We hebben net een linzensalade besteld in een restaurant in Hamburg, aanstaande vrijdag eind mei, en Tanja Marfo is al bezig met haar "360-graden bodycontouring" – de liposuctie van haar bovenlichaam en heupen, die binnenkort wordt uitgevoerd, gevolgd door een buikwandcorrectie. Ze laat met haar handen zien waar de arts het scalpel zal plaatsen en geeft een korte uitleg over incisies. "En later, heel misschien, de bovenarmen," zegt ze. Misschien doet ze ook wel liposuctie en een buikwandcorrectie. En tot slot natuurlijk de benen.

De 45-jarige praat snel. Dat doet ze vaak, en nu raak ik bijna de draad kwijt. De frequentie van de gebeurtenissen is ook hoog. Hoe vaak heeft ze liposuctie aan haar benen gehad? Twee keer? Drie keer? En waren haar bovenarmen niet eerder gepland dan haar buik?

Maar eerst even dit: Tanja en ik ontmoetten elkaar in 2021 tijdens een shoot voor een BRIGITTE-dossier over de kracht van schoonheidsidealen en hoe je ze kunt doorbreken. Tanja woog toen zo'n 200 kilo en was al lange tijd een icoon van bodypositivity als ondernemer die modeshows organiseert voor mensen met overgewicht, als model en op sociale media. "Wie van zichzelf houdt, heeft altijd zijn ideale gewicht", schrijft ze in haar boek "Size Egal", dat ze samen met journaliste Caro Matzko schreef. Maar zelfs toen besefte ze al hoezeer haar gewicht haar beperkte: "Het is me duidelijk dat mijn lichaam niet gemaakt is om zoveel massa te dragen."

Begin 2023 wordt 80 procent van haar maag verwijderd, waardoor er alleen nog een buisvormig restant overblijft. "Ik wil me eindelijk minder zorgen hoeven te maken over mijn lichaam," zegt ze tijdens ons gesprek kort voor de ingreep. Ze heeft constant pijn en raakt snel buiten adem. Daar komen nog zorgen bij die haar dagelijks leven beheersen: past ze wel in een gewone bioscoopstoel? Houdt de bank het wel vol tijdens de MRI-scan? Moet de brandweer haar uit haar appartement halen als haar iets overkomt?

Word vandaag fit, zodat je morgen kunt genieten! BRIGITTE Forever Fit is dé fitnessles voor vrouwen boven de 50. Begin nu en leg de basis voor een gezond, actief leven vol energie en vitaliteit.

Ontdek nu

En elke trip naar buiten is een uitdaging voor haar. Onlangs werd ze bespuugd en vroeg een man in de supermarkt haar op een venijnige manier in welke maand ze zat.

Een jaar later, 50 kilo lichter, heeft ze eindelijk rust. "Wat een vrijheid," reageerde Tanja op Instagram. Ze besefte pas hoeveel kracht het haar kostte om herhaaldelijk veroordeeld en vernederd te worden, nu ze er niet meer dagelijks mee geconfronteerd wordt. Die blikken niet meer hoeven te verdragen – dat is rust voor haar ziel.

Tegelijkertijd voelt ze zich nu pas echt zichtbaar. Hoe meer ze afvalt, hoe meer complimenten ze krijgt. Ze herinnert zich nog levendig de eerste keer dat een man met haar flirtte, ergens afgelopen herfst. Ze zat aan de zijlijn van een evenement, hij sprak haar aan en pas toen hij om haar nummer vroeg, besefte ze zijn bedoeling. "Ik moet natuurlijk nog oefenen," zegt Tanja. "Ik kijk nog steeds met dezelfde ogen naar de wereld. Maar zij kijkt anders terug."

Wat niet helemaal waar is. Het was niet alleen Tanja's lichaam dat was veranderd. Direct na de operatie kwam er een nieuw gevoel in haar leven: het gevoel van volheid. Dat kende ze alleen nog maar van jongs af aan. Zelfs op de basisschool werd haar geleerd dat het niet goed met haar ging: te luid, te groot, te dik. Haar eerste dieet op haar twaalfde, gevolgd door talloze andere – soms viel ze 20 kilo af, soms 40, en elke keer was ze kort daarna zwaarder dan voorheen. Ook ontwikkelde zich een eetbuistoornis. "Ik dacht constant: wat ga ik nu eten, hoe ga ik het binnenkrijgen, hoe ga ik het geheim houden voor de mensen om me heen?"

De wetenschap noemt het 'voedselruis' wanneer je gedachten constant om eten draaien. Tegenwoordig is Tanja's geest rustig. Ze beschrijft haar relatie met eten als ontspannen. Ze is er voorzichtig mee, vooral omdat ze door haar maagverkleining slechts kleine porties kan eten en moet oppassen dat ze geen voedingstekorten ontwikkelt. Als ze zin heeft in een koekje, eet ze het op – maar nooit de hele roedel. "Hoeveel tijd je hebt, hoeveel vrijheid het geeft als eten geen probleem meer is," zegt ze.

Toen haar partner in 2024 onverwachts overleed, lagen er ineens weer gummibeertjes en chips in haar winkelwagentje. Een terugval in oude gewoontes, terwijl dit alles haar ook troost bood. De snacks bevredigden haar echter niet 's avonds op de bank.

Na een maagverkleining kunnen verslavingen veranderen: de getroffenen eten niet langer overmatig, maar kunnen bijvoorbeeld een alcoholprobleem ontwikkelen. "Je moet je richten op het reguleren van emoties en wat kan helpen in stressvolle situaties", zegt Tanja. Sporten is voor haar een uitlaatklep geworden. Ze is er trots op dat ze haar angst voor de sportschool al vóór haar maagverkleining overwon en regelmatig begon te sporten. Ze gaat er nu vier keer per week heen om haar verdriet en woede te uiten, zichzelf op te laden met het goede gevoel haar lichaam te voelen en sterker te worden.

"Als ik zie tot hoeveel ik in staat ben, word ik heel blij", zegt Tanja, en voegt er lachend aan toe: "Het is soms lastig voor mijn vrienden, want ik heb de energie van tien. Als ze 's avonds naar huis willen, ben ik nog lang niet moe." Haar lichaam past nu beter bij haar actieve geest. "Ik ben zoveel gegroeid. Mijn mentale gezondheid is als dag en nacht, alsof ik niet meer dezelfde persoon ben."

Ze kon ook emotionele bagage achterlaten. Dit begon al vóór haar maagoperatie, toen ze eindelijk besefte dat haar gewicht niet haar eigen schuld was, maar een ziekte. Tot dan toe was zelfvertrouwen haar constante metgezel geweest: "Ik voelde me zo schuldig. Schuldig als ik naar de dokter ging. Schuldig als ik het niet deed. Ik schaamde me dat ik dik was. Ik schaamde me dat ik het niet alleen kon."

Ze blijft erbij dat niemand het recht heeft om anderen te beoordelen op basis van hun gewicht of andere fysieke kenmerken. Maar tegelijkertijd zet ze zich in om mensen met obesitas te motiveren om hulp te zoeken als ze willen afvallen. Voor haar is dit geen tegenstrijdigheid: "Lichaamspositiviteit en gezondheid zijn twee verschillende onderwerpen, en voor mij betekent zelfliefde niet alleen jezelf accepteren zoals je bent, maar ook de mogelijkheid hebben om te veranderen als je dat wilt."

En wanneer is deze verandering voor haar compleet? Lange tijd zei ze dat ze geen streefgewicht had. Maar toen het proces begin dit jaar stagneerde, wilde ze het niet accepteren. Daarom gebruikt ze de afgelopen twee maanden afslankinjecties en is ze weer twaalf kilo afgevallen. Een 'U-Hu' worden, oftewel onder de 100 kilo komen, is nu al belangrijk voor haar: "Het gaat niet om perfectie of slank worden. Ik wil gewoon het gevoel hebben dat het goed voor me is – en daar ben ik nog niet."

Soms voelt ze zich nog steeds te dik, soms maakt ze een fout en koopt ze kleren die al een tijdje te groot voor haar zijn. Het zal waarschijnlijk nog wel even duren voordat ze haar lichaam volledig omarmt en niet alleen het getal op de weegschaal goed voelt.

Tanja heeft nu overal losse huid, vooral op haar buik. Ze zal door de lift een paar kilo afvallen. Ze heeft ook lipoedeem, een vetverdelingsstoornis. Vandaar de liposuctie. Tanja ziet ertegenop, maar haar voorpret weegt zwaarder. "Op een gegeven moment, misschien over een jaar, kun je niet meer zien hoeveel ik ooit woog."

Ze kan zich nog niet voorstellen dat haar reis ten einde loopt. "Wat gaat er nu gebeuren?" vraagt ​​ze peinzend. "Misschien moet ik een nieuw project zoeken."

Brigitte