Nieuwe muziek: Deze vijf (jonge) muzikanten zorgen voor de sound van de zomer

Nieuwe muziek: Deze muzikanten begeleiden ons gedurende de zomer.

Regen of geen regen, deze zomer belooft muzikaal gezien een geweldige zomer te worden. Of het nu gaat om een ​​strandfeest, een rave op het dak of een ontspannen middag aan het meer, we spraken met vijf van de meest opwindende artiesten van dit moment die de perfecte soundtrack zullen vormen voor alle actie van dit jaar. We hebben alle nummers uit dit artikel, samen met vele andere populaire nummers, ook verzameld in een uitgebreide mixtape op Spotify. We wensen je veel luister- en ontdekplezier!

#1 Bambii

"Ik was enig kind en groeide op met wat mijn moeder de hele dag luisterde", zegt Kirsten Azan, alias Bambii, terugkijkend op haar muzikale opvoeding via elektronische genres variërend van house, jungle en drum-'n-bass tot Caribische invloeden zoals dancehall en reggae. Inspiraties die ook vandaag de dag nog te vinden zijn in het geluid van de Jamaicaans-Canadese dj, producer en muzikant – zoals op haar onlangs uitgebrachte EP "Infinity Club II", waarop Bambii moderne beats combineert met traditionele elementen.

VOGUE: Je nummers floreren door de botsing van verschillende stijlen, maar ook door een zekere frictie die je creëert met gedeconstrueerde ritmes. Je houdt duidelijk van ruwe randjes...

Bambii: Als ik live optreed, zie ik de club als een gigantisch laboratorium. Mensen kunnen me live zien experimenteren. En ook leren; elk optreden betekent nieuwe ervaringen voor me, die later hun weg vinden naar mijn muziek. Eigenlijk ben ik een soort muziekstudent aan mijn eigen universiteit. Ik regisseer ook mijn videoclips en houd de visuele uitwerking al in gedachten tijdens het componeren. Het is belangrijk voor me om mijn ideeën zo getrouw mogelijk te realiseren en mijn eigen verhaal te vertellen, zowel muzikaal als visueel.

Waar haal je je inspiratie vandaan?

Ik bezoek regelmatig mijn thuisland Jamaica om te kijken wat er muzikaal gebeurt. Je hoort de meest getalenteerde artiesten op elke hoek van de straat. Verder is het leven daar erg geaard en ontspannen. De tijd lijkt er op de een of andere manier langzamer te gaan. Het is de perfecte plek om te ontspannen en na te denken over de echt belangrijke levensvragen. Ik ben ook vaak in Londen , waar ik mijn nieuwe EP heb gemaakt. Het tegenovergestelde van Jamaica. Alles hier trilt de klok rond. Je krijgt een heel goed beeld van hoe de toekomst van elektronische muziek eruit zou kunnen zien, met invloeden als grime, UK garage en trap.

Qua stijl ben je beïnvloed door verschillende culturen. Is het moeilijk om deze verschillende invloeden met elkaar te verenigen?

Voor mij is het combineren van verschillende stijlen en genres vanzelfsprekend. Muziek is een wereldtaal die geen grenzen of nationaliteiten kent en ons allemaal verbindt. Op het nummer "Blue Sky" bijvoorbeeld, word ik vergezeld door de Braziliaanse zangeres Lyzza en SadBoi, die ook Jamaicaanse roots heeft. Twee vrouwen uit de zwarte diaspora die een muzikale dialoog aangaan tussen verschillende culturen. Aan de ene kant heeft het nummer een sterke Caribische vibe, maar tegelijkertijd wordt het gedomineerd door die grommende baslijn en elektronische invloeden.

Met "Infinity Club II" sturen jullie bovendien een krachtig signaal over diversiteit en gelijkheid.

In onze gedigitaliseerde wereld zijn er nauwelijks nog plekken waar je offline ideeën kunt uitwisselen. Clubs zijn een van de laatste plekken waar dit nog mogelijk is. Op de dansvloer is iedereen gelijk. Elektronische muziek creëert een gemeenschapsgevoel; ongeacht huidskleur, geslacht of banksaldo. Juist in deze tijd is het belangrijk om je hoofd even leeg te maken en gewoon los te laten. Ik probeer deze momenten te creëren tijdens mijn optredens. Tenminste, een paar uur lang. Wat er om vier uur 's ochtends op een warehousefeestje gebeurt, kan niet kunstmatig worden gecreëerd of gereproduceerd.

#2 Eli Preiss

Met haar diverse stijlclash tussen rap, R&B, pop en trap wordt Eli Preiss beschouwd als een van de meest opwindende nieuwe gezichten in de Duitstalige muziek in haar geboorteland Oostenrijk. Hier in Duitsland blijft de zangeres en muzikante nog enigszins onopgemerkt, met nummers als "Wein in Wien", "Nikes" en "Sailor Moon" die miljoenen keren zijn gestreamd. Dat zou nu kunnen veranderen: na twee albums, een paar ep's en talloze singles heeft de 26-jarige de ultieme feelgood-oorwurm van de zomer uitgebracht met "Bussi", dat voorafgaat aan de eerste outtake van haar aankomende ep, die in het najaar uitkomt.

VOGUE: Je combineert graag tegenstellingen: harde beats en soulvolle teksten, empowerment en kwetsbare momenten. Met "Bussi" wordt het zelfs een beetje sprookjesachtig – Wiener Operball en clubcultuur?

Eli Preiss: Ik ben dol op Barbiefilms . Voor Bussi lieten we ons enigszins inspireren door haar wereld. Eén film gaat over een eenvoudig meisje van eenvoudige komaf dat bevriend raakt met een prinses. Ik heb me altijd met beide kunnen identificeren: met degene die het wat moeilijk heeft in het leven, en met de moderne sprookjesprinses. Dit toont ook mijn voorkeur voor contrasten. In het echte leven zou het Weense Operabal me echter te chic en pretentieus zijn. Ik ga liever met mijn meiden uit om te feesten. Bussi is het perfecte feestliedje om me voor de spiegel klaar te maken voor de nacht.

Je nieuwe nummers bevatten vaak sprookjes- of fantasyfiguren zoals keizerin Sissi, Peter Pan of Sailor Moon. Hoe komt dat?

Ik heb daar ook over nagedacht. Ik begrijp veel van de teksten pas achteraf, met enige afstand. Ik denk dat deze cartoon- en fantasypersonages mijn innerlijke kind zijn dat zich tijdens het schrijven van liedjes laat horen en zich wil uiten. Het herinnert de volwassen Eli eraan om niet alles zo serieus te nemen en gewoon af en toe zorgeloos en kinderlijk te zijn. Sterker nog, sinds ik me dit realiseer, luister ik beter naar mijn innerlijke stem.

Hoe maak je jouw teksten?

Vroeger schreef ik vaak vanuit ongefilterde emoties en verwerkte ik vooral negatieve dingen op die manier. Ik ratelde gewoon wat er op dat moment in me opkwam. Tegenwoordig word ik meer geïnspireerd door de sfeer van de muziek. De beste ideeën komen bij me op als ik beweeg. Of dat nu op de fiets, lopend of in de sportschool is. De tekst van "Wein in Wien" bijvoorbeeld, schreef ik op de crosstrainer in de sportschool; de tekst van "Bussi" schreef ik op mijn fiets, onderweg naar de studio. Deze fysieke verbondenheid zie je ook terug in mijn muziek.

Een andere belangrijke drijfveer is de strijd tegen angst en depressie…

Depressie verdwijnt nooit echt. Wat je ook hebt bereikt of hoe goed je het financieel ook hebt. Je leert er gewoon beter mee om te gaan. Songwriting is mijn persoonlijke uitlaatklep om deze emoties te verwerken. Het klinkt dramatisch, maar muziek heeft mijn leven gered. Voordat ik muziek ontdekte, zat ik mentaal echt in een heel slechte situatie. De liedjes zijn mijn manier om uiting te geven aan wat er in me omgaat. Ik probeer altijd een positieve, hoopvolle en krachtige draai aan de liedjes te geven.

#3 Debby Vrijdag

Debby Friday schudde de wereldwijde clubscene een paar jaar geleden voor het eerst wakker met haar EP "Bitchpunk". Vandaag de dag is de Nigeriaans-Canadese zangeres, muzikante, producer en filmmaker een van de meest opwindende vertegenwoordigers van een nieuwe generatie vrouwelijke artiesten die niet willen kiezen tussen elektronische muziek en dancepop. Na een zware persoonlijke tegenslag bracht ze in augustus haar tweede album uit, "The Starrr Of The Queen Of Life", waarop Friday spreekt over verandering, persoonlijke transformatie, zelfontdekking en zelfrespect.

VOGUE: Je werd ernstig ziek tijdens de tournee voor je laatste album. Was dat een levensveranderende ervaring?

Debby Friday: Klopt. Ik begon hevige pijn te krijgen en moest een lange pauze nemen. Ik besefte dat ik beter voor mezelf moest zorgen en mijn levensstijl moest veranderen. Dus nam ik de tijd om naar mezelf te luisteren en naar wat mijn lichaam me vertelde. Ik vroeg mezelf ook af wat mijn doelen als kunstenaar waren en wat belangrijk voor me was. Vroeger zocht ik constant erkenning om mezelf te bewijzen dat ik succesvol was. Maar wat heb je aan succes als het me ziek maakt? Tegenwoordig definieer ik die term anders. Succes betekent voor mij dat ik mijn kunst zo authentiek mogelijk kan presenteren.

Een definitie die je manifesteert op je aankomende album, "The Starrr Of The Queen Of Life." Wat betekent deze titel?

Het kan op twee verschillende manieren worden geïnterpreteerd: esoterisch-filosofisch en metafysisch. Enerzijds heb ik het over Vega, de op vier na helderste ster in ons zonnestelsel. Hij zou een positieve invloed hebben op creatieve mensen. Anderzijds is het woord 'ster' een metafoor voor gedachten die draaien om zaken als roem, succes, falen, liefde, macht, God, leven, dood en vele andere. Ieder van ons is een ster en heeft zijn eigen talent. Wat we in anderen zien, zit vaak ook verborgen in onszelf. We hoeven ons alleen maar bewust te worden van onze sterke punten.

Welke sterke punten heeft u bij uzelf ontdekt?

Een van mijn grootste krachten is dat ik niet langer bang ben om te falen. Ik heb dat woord uit mijn leven geschrapt. Alle ervaringen zijn waardevol. Eigenlijk ben ik extreem introvert en verlegen. Tijdens de opnames van het nieuwe album heb ik geleerd te vertrouwen op mijn beslissingen. Vandaag de dag ben ik veel zelfverzekerder en opener als het gaat om het laten zien van verschillende kanten van mezelf. Mijn eerste plaat was erg zwaar en duister; de nieuwe nummers zijn veel vrolijker. En ik ben niet langer bang om mijn kwetsbare kant te laten zien – iets waar ik altijd bang voor was.

Een nieuw zelfvertrouwen dat je heel duidelijk laat horen op de krachtige nummers als "All I Wanna Do Is Party" of het confronterende "Lipsync"!

Ja! Vooral "Lipsync" is een boost voor je zelfvertrouwen. Je voelt je meteen superslecht! Je zou de tekst kunnen opvatten als een sarcastisch commentaar op de huidige muziekindustrie, waar iedereen elkaar kopieert. Iedereen imiteert gewoon in plaats van nieuwe wegen te bewandelen. Zodra iets succesvol wordt, verschijnen er meteen tien andere artiesten die die stijl imiteren. Ik vind het belachelijk om liever iemand anders te kopiëren dan jezelf te zijn.

#4 Zavet

Wie ben ik en waar liggen mijn roots? Het zijn vragen die Zavet met haar liedjes probeert te beantwoorden. Op tweejarige leeftijd kwam de in Siberië geboren zangeres met haar familie naar Duitsland, waar ze opgroeide tussen verschillende culturen. Geïnspireerd door Amerikaanse hiphop uit de jaren 90 en Russische muziek, bracht de in Berlijn wonende artieste in 2021 haar eerste originele nummers uit en vestigde ze zich al snel als een van de meest opwindende nieuwe stemmen in de Duitse rap – zoals ze nu onderstreept met haar onlangs verschenen debuutalbum "Etage 3".

VOGUE: In je liedjes verken je thema's als identiteit, afkomst en culturele verbondenheid. Wat heb je daarbij over jezelf ontdekt?

Zavet: Als kind van Russisch-Kazachse afkomst merkte ik al vroeg dat ik op de een of andere manier anders was. Van de vreemde taal en het buitenlandse eten tot de kinderprogramma's waarmee mijn Duitse vrienden waren opgegroeid en waar ik nog nooit van had gehoord. Om niet opgemerkt te worden, begon ik te doen alsof en mijn roots te ontkennen. Pas toen ik jongvolwassen werd, besefte ik dat ik me niet langer wilde verstoppen, maar beide culturen als deel van mezelf accepteerde.

Twee kanten die je zowel in je uiterlijk als in je muziek terugziet, waarin je traditionele Russische en Oost-Europese folklore-elementen combineert met westerse hiphopinvloeden.

Uit angst voor discriminatie raadden mijn ouders me al van jongs af aan af om met anderen over mijn afkomst te praten. Ze gingen ook nooit naar schoolevenementen, omdat ze zich schaamden om met een accent te spreken. Hoe meer ik me verdiepte in de Russische cultuur, hoe zelfverzekerder en ruimdenkender ik werd. Tegenwoordig durf ik nieuwe dingen te proberen en mijn verschillende invloeden te combineren. In de videoclip van het nummer "Ice Blue Lada" draag ik bijvoorbeeld een Slavisch kostuum, waar ik erg trots op ben.

Op je onlangs verschenen debuutalbum, "Etage 3", schommel je tussen melancholieke, prefab-melancholie en speelse lichtheid. Waar staat de albumtitel voor?

Anderhalf jaar geleden ben ik verhuisd naar de derde verdieping van een oud Berlijns gebouw. ​​Voor mij staat de naam voor een levensfase waarin ik veel achterlaat en in zekere zin opnieuw begin. Het getal drie staat ook voor verandering, persoonlijke groei en vrede met jezelf. Ik heb in totaal twee jaar aan deze plaat gewerkt; een tijd waarin ik mezelf opnieuw heb leren kennen. Deze ervaringen gingen ook gepaard met veel pijn, en die geef ik ruimte in de nummers. Het album begint met een oprecht gesprek over wat er de afgelopen jaren met me is gebeurd. Daarna vertel ik over mijn verhuizing en een heel moeilijke periode, voordat de plaat eindigt met het positieve "Blüten am Block".

Ontmoet de Russische ziel de zorgeloosheid van Generatie Z?

Zo kun je het ook zeggen. Prefab ruwheid gecombineerd met het besef dat het leven ook mooi kan zijn. Na trauma komt genezing. De tekst van "Blüten am Block" is geschreven op een van de eerste lentedagen van dit jaar en beschrijft het gevoel van een moeilijke periode te hebben overwonnen. Het moment waarop de zon weer begint te schijnen, het leven terugkeert en je uitkijkt naar wat voor je ligt. Het gaat er ook om beter voor jezelf te zorgen en in je dromen te geloven, ook al lijken ze misschien ver weg.

#5 Lyra Pramuk

Ze beschrijft muziek maken als een holistische ervaring en een helend ritueel waarmee Lyra Pramuk zich verbindt met eeuwenoude gebruiken. Op haar onlangs verschenen album "Hymnal" combineert de Amerikaanse zangeres, muzikante, producer, dj en astroloog elementen van techno, ambient, folk, gospel en klassieke muziek tot een soort kosmische popmuziek waarmee ze een verbinding met het universum tot stand brengt – en tegelijkertijd haar publiek uitnodigt om het leven vanuit een ander perspectief te bekijken.

VOGUE: Voor jou is muziek niet alleen creatieve expressie, maar een vorm van eenheid met de natuur en de elementen. Sinds wanneer componeer je volgens deze filosofie?

Lyra Pramuk: Zelfs onze vroege voorouders herkenden al dat muziek helende krachten heeft en dat bepaalde klanken of frequenties goed zijn voor het lichaam. Als kind bracht ik veel tijd door in het bos achter ons huis en ontwikkelde ik een diepe verbondenheid met de natuur. Zelfs toen al voelde ik dat we allemaal dezelfde wortels delen en op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn: planten, dieren, stenen en alles wat er verder in dit universum bestaat. Op dit album probeer ik de geschiedenis van het universum op muziek te zetten. Die van de aarde met haar prachtige landschappen en levende wezens, maar ook die van alle andere planeten en kosmische entiteiten.

Beschouwt u uw nieuwe album ook als een commentaar op onze oppervlakkige consumptiemaatschappij?

Natuurlijk. De nummers weerspiegelen de verschillende crises van onze tijd, die allemaal op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn. Ecologisch, humanitair, sociaal-politiek, en ook met betrekking tot de gevolgen van moderne technologie voor ons. Het album gaat over pijn, over het verwerken van wat je kwelt, en uiteindelijk over het genezingsproces. Eerlijk gezegd definieer ik mezelf al sinds mijn geboorte als trans. Een definitie die lange tijd hand in hand ging met het gevoel geen erkend deel van deze maatschappij te zijn. Dit deed me beseffen hoeveel mensen beperkt en verdeeld worden door deze cultuur. Vandaag de dag ben ik in harmonie met mijn ziel, mijn lichaam en de natuur. En ik wil mensen aanmoedigen om zich te bevrijden van hun beperkingen en zichzelf te zijn.

Je woont al meer dan tien jaar in Berlijn, een zeer materialistische plek. Hoe kun je in deze omgeving spirituele ervaringen opdoen?

Sommige energieën komen alleen naar boven onder moeilijke of tegenstrijdige omstandigheden en leiden tot een soort spiritueel ontwaken. Het leven in Berlijn is niet altijd gemakkelijk; mijn beginjaren in deze stad hebben zeker hun tol geëist. Aan de andere kant vormt het karakter. De meest interessante mensen zijn in mijn ogen degenen die erin geslaagd zijn een sterke identiteit te smeden te midden van deze chaos. Dat is wat een stad als Berlijn zo mooi en creatief maakt.

De vocale opnames zijn gemaakt in een kathedraal in Venetië en in een houten hut in de Dolomieten. Twee zeer bijzondere locaties!

Ik wilde opnemen op bijzondere plekken waar ik een sterke band voel met de aarde en de kosmos. Opnemen in deze meer dan 400 jaar oude kathedraal in het Giudecca-district van Venetië was net zo krachtig als werken tegen de majestueuze bergachtergrond van de Italiaanse Alpen. Ik absorbeerde daar letterlijk deze onbeschrijfelijke energie. Je wordt één met dit prachtige landschap. 's Nachts opnemen onder deze sprankelende sterrenhemel had een enorme impact op mijn zang. Een werkelijk bijzondere ervaring.