25-jarige doneert stamcellen en wil anderen motiveren: zo werkt een donatie en zo voelt het

Amelinghausen. "Hoe meer mensen zich registreren, hoe groter de kans dat alle patiënten die stamcellen nodig hebben, een geschikte donor vinden", roept Nele Rörup, verbonden aan buisjes, het publiek op. “Oh, het gaat prima,” zegt ze lachend. De 25-jarige vrouw uit Amelinghausen op de Lüneburger Heide heeft een bloedbaan die is aangesloten op een zogenaamd aferese-apparaat dat de stamcellen uit haar bloed haalt. Ze wil ook andere mensen aanmoedigen om stamcellen te doneren.

Ongeveer vier jaar geleden meldde Rörup zich aan bij het Duitse Beenmergdonorcentrum (DKMS) na een telefoontje van een influencer. “Het was allemaal heel gemakkelijk en ontspannen”, herinnert ze zich. Rörup had online een registratiekit besteld, met het wattenstaafje een uitstrijkje van de binnenkant van zijn wang genomen en het wattenstaafje in een buisje teruggestuurd. Zo stond het in het dossier.

Niet iedereen die daar vermeld staat, zal ooit in zijn of haar leven donor worden. Maar voor Rörup is het nu zover. In de winter werd ze gecontacteerd: potentiële match. Voor deze ontvanger was zij echter slechts een vervangende donor; Er was al een andere veelbelovende kandidaat.

Maar toen lieten ze het vallen. Dit kan gebeuren en er kunnen verschillende redenen voor zijn. Bijvoorbeeld, na uitgebreider onderzoek blijkt dat donor en ontvanger niet compatibel zijn of iemand ziet af van zijn donatievoornemen. "Gedurende het hele proces werd mij verteld dat ik, als ik dat wilde, op elk moment van gedachten kon veranderen", zegt Rörup.

Toen de andere donor het begaf, ging het allemaal heel snel voor hen, zegt Rörup. Ongeveer een maand geleden kreeg ze te horen dat ze zelf moest ingrijpen, en vandaag is ze aangesloten op het apparaat. “Iedereen hier bij de instelling is superaardig, en de DKMS regelt alle coördinatie.”

Daar horen ook dingen bij die de meeste mensen in eerste instantie niet zouden vermoeden: de volgende dag heeft Rörup een vrije dag om uit te rusten. Het beenmergdonorregister neemt de doorbetaling van de lonen over. Indien nodig verzorgt zij ook de kinderen en de dieren en betaalt zij de reis- en verblijfkosten. “Je hoeft je eigenlijk nergens zorgen over te maken”, prijst Rörup.

Ze merkte op: "Veel mensen met wie ik sprak, wisten niet eens hoe een donatieproces werkt." Onderwijs is belangrijk voor haar. Tegenwoordig doet het hele gedoe ‘helemaal geen pijn meer’.

Rörup, die heidekoningin werd in haar geboorteplaats Amelinghausen, doet een zogenoemde perifere donatie. "Je kunt het je voorstellen als dialyse: het bloed stroomt uit mij het apparaat in, de stamcellen worden er met een soort centrifuge uitgehaald en vervolgens stroomt het bloed aan de andere kant terug mijn arm in."

De verbinding is van 08.00 uur tot ongeveer 13.00 uur. Maar ze weet dat de tijd die nodig is voor een donatie verschilt. "Dit kan drie tot vijf uur op één dag duren. Sommige donoren moeten misschien zelfs een tweede dag komen", legde het DKMS-team haar uit. Voor haar is het ‘een vanzelfsprekendheid: als ik kan helpen, dan zal ik helpen’, benadrukt Rörup. “Het kost mij maar een kleine moeite – en ik kan iemand anders hoop geven op een nieuw leven.”

Nele Rörup weet nog niet voor wie haar donatie is. Als het proces succesvol verloopt, zal ze waarschijnlijk pas over een paar jaar persoonlijk contact hebben met de ontvanger. “Over drie dagen weet ik in ieder geval de geschatte leeftijd, het geslacht en naar welk land mijn donatie is gegaan.” Beenmergdonaties worden wereldwijd gecoördineerd. Maar vanwege de genetische compatibiliteit is de kans groot dat haar donatie in Noord-Europa terechtkomt, zegt Rörup.

Iedereen die ook stamcellen wil doneren voor mensen met bloedziekten zoals leukemie (bloedkanker), kan zich vrijblijvend registreren in de donordatabase op de website van de DKMS .