Rechtsextremisme | Terreur in de provincies

Stacy Billon is eigenlijk de beste leerling van haar klas op een vakschool in West-Frankrijk. Maar ze heeft genoeg van al die pestkoppen en idioten om haar heen, waaronder de linkse vakdocent Flavien Dubourg, die net zo seksistisch is als alle andere mannen.

Jérôme Leroy's novelle "De Laatste Française", oorspronkelijk gepubliceerd in 2018, is misschien wel een van de meest razendsnelle romans van dit jaar. In slechts 100 pagina's vertelt de 60-jarige linkse politieke misdaadschrijver uit ons buurland in staccato en ronduit boeiend proza het verhaal van een verijdelde islamitische aanslag en de gevolgen daarvan in een provinciestadje in West-Frankrijk.

Het verhaal draait om een schoolklas waar een linkse auteur van jeugdliteratuur op bezoek komt om haar feministische en inspirerende roman "Sun for All" te presenteren. Ze is uitgenodigd door de radicaal-linkse vakdocent Dubourg, die verliefd is op de jonge auteur. Maar die dag loopt alles uit de hand en arriveert de beste leerling van de klas, Stacy Billon, de titeldragende "laatste Française", met een verrassende verrassing aan het einde van het verhaal.

De roman is boeiend vanwege de heldere en eenvoudige stijl waarmee Jérôme Leroy de zich snel ontvouwende gebeurtenissen in de naamloze voormalige industriestad beschrijft. De neofascisten van het Blok, zoals de gefictionaliseerde versie van het Rassemblement National in Leroys romans wordt genoemd, zijn daar nu aan de macht. De heersende neofascisten hebben de regionale politie zwaar bewapend, die direct aan het begin van de roman per ongeluk een inlichtingenagent uit de Maghreb neerschiet die bezig is een islamitische terreurcel te ontmantelen. Gelukkig had hij zijn superieuren net via een mobiel bericht gewaarschuwd.

Terwijl een inval in de sociale buitenwijken de islamisten inmiddels verontrust en een opstand onder migrantenjongeren uitlokt, kloppen de veiligheidsagenten elkaar tevreden op de schouder, omdat de ene na de andere islamitische terrorist wordt neergeschoten. Onder andere door een goed bewapende bejaarde man die met zijn jachtgeweer van het Vreemdelingenlegioen alleen op jacht gaat, terwijl de ene islamist schietend door de voetgangerszone rent en de andere zich een weg baant naar de vakschool.

Deze 100 razendsnelle pagina's analyseren op prismatische wijze de zorgen en angsten van de Franse bevolking met betrekking tot terrorisme. In zekere zin zijn ze ook een momentopname van 2018, na de gruwelijke islamitische aanslagen in onder andere Parijs en Nice. Tegelijkertijd onthullen ze de bekrompenheid van individuele politieke kampen en overheidsinstanties in Frankrijk.

Dat geldt ook voor links, waar Jérôme Leroy hier een venijnige blik op werpt. Ze variëren van de Parijse kinderboekenschrijver (Leroy schrijft zelf politieke boeken voor jongeren) tot een voormalig vakbondsman die nu rechts stemt, tot de linkse vakdocent die net zo machteloos staat tegenover zijn klas jonge mannen en vrouwen uit eenvoudige milieus als tegenover de kinderboekenschrijver die hij aanbidt, die hij vervolgens zelfs betast.

Mannen komen er in dit verhaal echt niet goed vanaf. De slotfase, in een verhitte container waarin de studenten van de beroepsopleiding opeengepakt zitten, terwijl het amokalarm van de school plotseling afgaat, is bijna verontrustend. De vreemde mix van satire en tragedie die deze razendsnelle roman kenmerkt, krijgt een verbluffende ontknoping, wanneer de "laatste Française", de modelstudente, zich aan het einde helemaal laat gaan.

Jérôme Leroy: De laatste Française. Aan Franz. door Cornelia Wend. Editie Nautilus, 104 pp., paperback, €16.

De roman van Jérôme Leroy ontleedt op prismatische wijze de zorgen en angsten van de mensen in Frankrijk met betrekking tot terrorisme.

-