Britse filmster: Vandaag verkiest hij chagrijnig boven romantisch: Hugh Grant wordt 65

Voor de bedenker van de onschuldige slaapkamerlook is het waarschijnlijk moeilijk om het beeld van de hopeloze romanticus van zich af te schudden. Of Hugh Grant ? De Britse acteur viert dinsdag (9 september) zijn 65e verjaardag – en hij worstelt nog steeds om het gezicht te worden van grote romantische komedies in de jaren 90 en 2000.

Want laten we eerlijk zijn, welke rollen schieten je als eerste te binnen als het om Grant gaat? De angstaanjagende Mr. Reed uit "Heretic" (2024), die hij psychotisch goed vertolkt? Of William uit "Notting Hill" (1999), die uiteindelijk trouwt met Anna van Julia Roberts , en David uit "Love Actually" (2003), de charmante premier? Precies.

Grant zelf houdt helemaal niet van zulke vergelijkingen. Tenminste, vóór interviews met de Brit krijgt hij de instructie om niet te vragen naar zogenaamde romcoms, de romantische komedies die je hart raken maar niet per se Oscarwaardig zijn. Anders zou Grant wel eens "chagrijnig" kunnen worden. Hij vertelde Vanity Fair zelfs eens dat zijn personage uit "Notting Hill" "verachtelijk" was.

Tijdens de première van "Heretic" voelde de Brit zich veel meer op zijn gemak toen hij vertelde waarom hij het zo leuk vindt om de slechterik te spelen. "Ik ben niet de enige acteur die ervan geniet om de slechterik te spelen," zei Grant. Meestal valt er meer te halen uit dit soort rollen. Ze zijn diepgaander.

Maar helemaal afstappen van de films die zogenaamd oppervlakkig zijn, kan hij niet: dit jaar verscheen het vierde deel in de "Bridget Jones"-reeks, met Hugh Grant als de grijzende Daniel.

In de jaren 80, zei Grant, speelde hij vaak schurken. "Ik had daar mee door moeten gaan, maar dat heb ik niet gedaan." Zijn filmografie omvat eigenlijk veel meer dan de rol van de dromerige man die harten verovert of breekt. In "Wonka" (2023) speelde hij zelfs een Oempa-Loempa. Maar zo gaat dat nu eenmaal met een imago.

Hij heeft "het vreselijke vermoeden dat we van nature heel slecht, duister, hebzuchtig, gewelddadig, jaloers, onaantrekkelijk, ijdel en narcistisch zijn, en dat acteurs zich altijd aangetrokken voelen tot datgene wat hen het dichtst bij de wortels van hun eigen DNA brengt", aldus Grant, waarmee hij duidelijk het beeld van menselijkheid van een "romcom" tegenspreekt.

Voor zijn treffende vertolking van de duistere ontvoerder in "Heretic" werd Grant dit jaar opnieuw genomineerd voor een Golden Globe, voor de zevende keer in totaal. Hij won de prijs echter tot nu toe alleen voor zijn filmische doorbraak in "Four Weddings and a Funeral", 30 jaar geleden.

De vrouw op wie hij toen verliefd was, was niet Roberts, maar Andie MacDowell. Grants romantische blik – de verbaasde opgetrokken wenkbrauwen met een uitnodigende glimlach – was echter nog steeds dezelfde.

In zijn privéleven heeft Grant niet altijd romantische komedies meegemaakt. Zijn arrestatie na een afspraakje met een prostituee in Los Angeles in de jaren negentig achtervolgt hem nog steeds, en Grant was ook slachtoffer van het afluisterschandaal dat in 2011 de ondergang van de Britse krant News of the World veroorzaakte. Jarenlang hadden verslaggevers de mobiele telefoons van beroemdheden, leden van het koningshuis en politici afgeluisterd.

Sinds 2018 is Grant getrouwd met de Zweedse televisieproducent Anna Eberstein, met wie hij drie kinderen heeft, en daarnaast nog een dochter en een zoon uit een andere relatie.

Zijn eigen ouders waren niet erg geïnteresseerd in film toen Grant opgroeide. "Mijn moeder ging naar de kerk en wilde dat ik aartsbisschop van Canterbury werd", vertelde Grant ooit aan de BBC.

© dpa-infocom, dpa:250909-930-13139/1